En güçlü zamanında Roma ordusu, tüm Akdeniz’e ve neredeyse Avrupa’nın büyük bölümüne kadar sınırlarını genişletmişti. Roma İmparatorluğu en geniş olduğu dönemde yaklaşık 5.900.000 km2 büyüklüğündeydi. Avrupa tarihinin “klasik antikite” dönemindeki en geniş imparatorluğuydu. Roma İmparatorluğu MS 117’de imparator Trajan döneminde en geniş sınırlarına ulaştı. Başı İtalya’da olmak üzere İngiltere ve Fransa’nın büyük kısmı, Hollanda, İspanya, Portekiz, İsviçre, Avusturya, Macaristan, Almanya’nın bir kısmı, Romanya, Bulgaristan, Yunanistan, Türkiye, İsrail, Suriye, Arabistan, Tunus, Cezayir ve Fas, Romalılar tarafından yönetiliyordu.
İmparatorluğun sınırlarını da genişletti. Bu genişlemelerin çoğu Vespasianus’un başlıca hedeflerinden biri olan sınır savunmalarının güçlendirilmesi için yapılmıştı. 69 yılındaki kriz orduda düzensizliğe neden olmuştu. En belirgin sorunlardan biri eyalet leyonlarının eyaletlerinin isteklerini temsil ediyor olması gerekenlere sadakatiydi. Bunun başlıca nedeni destek birliklerinin askere kaydoldukları memleketlerinde konuşlandırılmış olmasıydı. Vespasianus bu uygulamayı değiştirdi. Destek birliklerini imparatorluğun diğer bölgelerinden adamlarla karıştırdı ya da birlikleri başka bölgelere gönderdi. Ayrıca yeni bir askerî darbe ihtimalini iyicene azaltmak için lejyonları sınır boyunca dağıttı. Belki de en önemli askerî reformu İtalya dışında Galya ve Hispania’dan da, bu bölgelerin Romanizayonu ile paralel olarak lejyoner toplamasıydı.
Bu büyüklükte bir bölgeyi kontrol altında tutmak için çok büyük bir ordu gerekiyordu ve masraflar çok fazlaydı. Krallığın kıyılarında hâlâ iç savaşlar ve çatışmalar devam etmekteydi, bu sebeple de geniş askerî garnizonlara ihtiyaç duyuluyordu.
