Hz. İsa’nın öğretileri, ölümünden sonra, onun müritlerince çok hızlı bir şekilde yayıldı. İlk başta Hristiyanlar, Yahudiler’in M.S. 66 yılında Roma’ya karşı ayaklanmalarına katılmadıkları için dikkat çekmedi. Fakat, ilk Hristiyanlar Roma İmparatorluğu’nu dolaşmaya ve Roma’ya ulaştıklarında yeni müritler edinmeye başladılar.
Romalı yöneticiler bu yeni din hakkında, mevcut düzeni bozabileceği için endişelendiler. Romalılar dinin kendisine değil; dinin, İmparator’un İlâhî gücünü reddetmesine karşı çıktılar. Yeni din, fakirler ve köleler için bir umut oldu. Geniş kitleler tarafından benimsenmesi Roma toplumu için bir tehdit olarak görüldü.
