Sivas farklı lezzetleri ve geniş kültürüyle dikkat çekiyor. Tabi her şehrin kendine özgü meşhur yemekleri, meyveleri, yöresel yemekleri ve tatlıları hatta hediyelik eşyaları dahi vardır. Bu gün sizler için Sivas’ta neler meşhur olduğunu Sivas’a özgü ve tarihi yada gezilecek yerleri ile yemeklerini ve tatlılarını derliyeceğiz.
Eğer bir gün yolunuz Sivas’a düşerse ve (Sivas’ta ne yenir) diye düşünürseniz. Sivas genelinde mutlaka tatmanız ve yemeden içmeden dönmemeniz gereken lezzetler aşağıda. Umarız önerilerimizi beğenirsiniz! İşte bu konuda bilinmesi gereken Sivas’ın meşhur özgü yemekleri, tatlıları ve meyveleri…
Zara Balı: Dünya çiçek çeşitliliğin üçte ikisini bünyesinde barındıran Beydağı ve Kösedağı Dağlarının eteklerinde üretilen bir bal türü.
Ulaş Yaprak Döneri: Yörede yetiştirilen danaların but kısımlarından elde edilen etlerin, inek sütü, zeytinyağı rendelenmiş soğan, karabiber, yenibahar, kimyon ve tuz karışımı ile terbiye edilmesi, ertesi gün üç sıra et bir sıra koyun kuyruk yağı olacak şekilde döner şişine dizilmesi ve döner ocağında dikey olarak pişirilmesi ile yapılan bir döner türü.
Ulaş Etli Pidesi: Sivas ilinde yetiştirilen beyaz-sert buğday grubundaki orta erkenci bir çeşit olan Zeron buğdayından elde edilen buğday unu, maya ve tuzdan oluşan hamurun uzun bir şekilde açılması, üzerine dana kaburga etinden elde edilen kuşbaşı et veya kıyma, domates, soğan ve yeşil biberden oluşan iç harcın yayılması ve kenarlarının kıvrılarak taş fırında pişirilmesiyle yapılan ve üzerinde doğranmış maydanoz ile servis edilen etli bir pide türü.
Sivas Pezik Turşusu: Yaprakları budanarak geriye kalan pancar saplarının 1-3 dakika haşlanıp soğutulması, sapların kaplara basılması, üzerine ezilmiş sarımsak ve pul biberle birlikte isteğe göre kişniş, hardal tohumu, defne yaprağı, zencefil, tane karabiber, karanfil, çubuk tarçın ve ufalanmış kaya tuzu eklenmesi, kabın su, sirke ve limon suyu karışımı ile doldurulması ve ağzının kapatılarak mayalanmaya bırakılmasıyla yapılan turşu türü.
Sivas Peskutan Çorbası: Yarma (buğday), mercimek, peskutan (peynir), soğan, nane ve tereyağı ile yapılan bir çorba türü.
Sivas Köftesi: Doğal ortamda ve kendine has bir floraya sahip Sivas bölgesi yaylalarında yonca, fiğ, kekik otu ile beslenerek yetiştirilmiş sığır ve koyun etine sadece yine Sivas’ın Zara ilçesinden elde edilen işlem görmemiş doğal tuz eklenmesiyle yapılan ve odun közünde pişirilen bir köfte türü.
Sivas Katmeri (hamur işi): Un, tereyağı, yaş maya, tuz ve sudan oluşan hamurun yoğrulması, 10-15 kez açılıp katlanıp tekrar açılması, dikdörtgen şekil verilip üzerine ucu neşterli bıçak ile birbirine paralel kesikler atılması ve üzerine yumurta sürülüp taş fırında pişirilmesi ile yapılan bir hamur işi türü.
Koyulhisar Domatesi: Latince tür ismi Solanum lycopersicum L. olan, genel olarak iri ve düzgün olmayan girintili çıkıntılı (eğri büğrü) yapısıyla diğer domateslerden kolayca ayırt edilebilen, kendine has kırmızı rengi, tat ve kokusu bulunan yöreye özgü bir domates türü.
Sivas Kangal Köpeği: Evliya Çelebi’nin Seyahatname’sinde “aslan kadar güçlü” ve cüsseli olarak bahsettiği Kangal köpeklerinin büyük Türk göçleri sırasında Türkistan’dan Anadolu’ya getirilen bir köpek ırkı olduğu kabul edilir.
Sivas El Halısı: Kalitesi 50×50, çözgüsü 20/14 pamuk, kalın atkısı 20/14 pamuk, ince atkısı 20/6 pamuk, ilmelik 3,5/1, hav yüksekliği 4,5-5 mm ve dm²’deki ilme sayısı 2500 olan ve çift Türk düğümü ile elde dokunan Sivas halılarının en belirgin özellikleri kullanılan ipliğin inceliği, iç boyamaların özgünlüğü, dokumadaki ustalık ve ilmek sayısı fazlalığıdır.
Sivas Madenleri: Sivas ili başlıca demir olmak üzere krom, altın, stronsiyum, kurşun-çinko, manganez, çimento ham maddeleri, traverten, sölestin ve talk gibi metalik madenler ve endüstriyel ham madde yataklarına sahiptir.
Sızır Şelalesi: Sit alanı ilan edilerek koruma altına alınan şelale, Gemerek ilçesi, Sızır kasabasına 1 km mesafede, Çat Ormanları içerisinde, Göksu Çayı üzerindedir.
Kangal Balıklı Kaplıcası: Beş ayrı yerde kaynağı olan, içinde özel mineraller bulunan ve yaklaşık 35 derecelik sıcak suyunda yaşayan ve “doktor” olarak adlandırılan binlerce minik balığın olduğu kaplıca türü. Cyprinidae familyasına ait olan balıklar sivilce ve yara kabuklarını yiyip deriyle kaplıca suyunun temasını artırarak kaplıcadan görülecek faydayı artırırlar.
Gemerek Gilaburusu: Latince adı Viburnum opulus L. türünden elde edilen, etli, sulu, ince kabuklu, kırmızı renkli ve nohut büyüklüğünde iri taneli olan, ekşimsi buruk bir tadı bulunan ve özellikle böbrek taşı rahatsızlığına karşı kullanılan bir meyve türü.
Divriği Pilavı (Alatlı Pilav): Haşlanan etin didiklenmesi, baharatlarla (karabiber, yenibahar) harmanlanması, tencerede kavrulmakta olan soğanın üzerine yayılması, etin üzerine haşlanmış nohut ile Besni Üzümü eklenmesi, en üstüne de kaynar suda bekletilmiş pirincin döşenmesi ve tencerede bu şekilde pişirilmesi ile yapılan ve servis edilirken de tencere içeriği dağılmadan tepsiye ters çevrilerek sunulan yöresel bir yemek türü.
Gök Medrese: III. Gıyaseddin Keyhüsrev döneminde Vezir Sahip Ata Fahreddin Ali tarafından, 1271 yılında yaptırılan Çifte Minerali Gök Medrese Türk mimarisinin ve süsleme sanatının birlikte görülebildiği en önemli yapılardandır.
Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası: 1228-1229 yıllarında yaptırılan Divriği Ulu Cami ve Darüşşifası Türkiye’nin UNESCO Dünya Mirasları Listesine giren ilk mimari yapısıdır.
Yenihan Bebeği: Ahşap kullanılarak yapılan bebekler üzerine folklorik kıyafetler giydirilerek yapılan Yenihan bebekleri tamamen el işçiliği ile üretilir.
Şarkışla Kilimi: Şarkışla ilçesinde geleneksel tezgahlarda ince yün iplik kullanılarak, altıgen, akrep, çengel, eli belinde, göz motifi, koç boynuzu, koç başı, kurt ağzı, kurt izi, nazarlık ve su yolu gibi motiflerle ve kırmızı, mavi, yeşil, siyah ve turuncu renklerle elde dokunan bir kilim türü.
Sivas Bıçağı: Kullanım amaçlarına göre tek ağızlı bıçak, çift ağızlı bıçak, kıyma bıçağı, ekmek bıçağı, çoban bıçağı, aşı bıçağı, pancar bıçağı, meyve bıçağı, kılıç ve kama bıçağı gibi bıçakların üretildiği, namlusu dövme çelikten, sapı öküz, keçi ve koç gibi hayvanların boynuzlarından yapılan el yapımı bir bıçak türü.
Kangal Koyunu: Akkaraman ırkının alt varyetesi olmakla birlikte diğer varyetelere ve Akkaraman ırkına göre bölgenin doğal şartlarına daha uyumlu ve dayanıklı, daha iri yapılı, daha etli, daha yağlı ve verimi daha yüksek olan, etinden, sütünden ve yapağısından faydalanılan bir koyun türü.
