Trabzon farklı lezzetleri ve geniş kültürüyle dikkat çekiyor. Tabi her şehrin kendine özgü meşhur yemekleri, meyveleri, yöresel yemekleri ve tatlıları hatta hediyelik eşyaları dahi vardır. Bu gün sizler için Trabzon’da neler meşhur olduğunu Trabzon’a özgü ve tarihi yada gezilecek yerleri ile yemeklerini ve tatlılarını derliyeceğiz.
Eğer bir gün yolunuz Trabzon’a düşerse ve (Trabzon’da ne yenir) diye düşünürseniz. Trabzon genelinde mutlaka tatmanız ve yemeden içmeden dönmemeniz gereken lezzetler aşağıda. Umarız önerilerimizi beğenirsiniz! İşte bu konuda bilinmesi gereken Trabzon’ın meşhur özgü yemekleri, tatlıları ve meyveleri…
Zağnos Köprüsü: Ortahisar ile Zağnos Meydanı arasındaki bağlantıyı sağlayan köprünün alt kısımlarının büyük bir bölümü Roma döneminde inşa edilmiştir. Bizans devrine ait işçilikler de sergileyen köprü 15. yüzyılda Zağnos Mehmet Paşa tarafından da onarımdan geçirilmiştir.
Sümela Manastırı: Maçka İlçesinde, Altındere vadisine hakim Karadağ’ın eteklerinde sarp bir kayalık üzerine vadiden yaklaşık 300 metre yükseklikte kurulmuş olan Sümela Manastırı, halk arasında “Meryem Ana” adıyla da bilinir.
Kadırga Yaylası ve Üstü Açık Cami: Gümüşhane – Trabzon sınırında yer alan, yaylacılık kültürünün yaşatıldığı ender bölgelerden olan Kadırga Yaylası’ndaki üstü açık camiyi görmeye ve Cuma namazı kılmaya her yıl binlerce insan gider.
Yomra Elması: Basık ve ortadan şişkin, kabuk rengi güneşlenmeye bağlı olarak yeşil üzerinde gizli benekli kırmızı, bordo, turuncu, sarı karışımı bir renkte olan, tadı mayhoş olup olgunlaştıkça mayhoşluğu azalan ve meyve eti yumuşayan bir elma türü.
Yente Balı: Yaklaşık 100’ü endemik olmak üzere yaklaşık 500 çeşit çiçeğin yetiştiği doğası bozulmamış Yente yaylasında üretilen bir bal türü.
Vakfıkebir Tereyağı: Karadeniz yaylalarında otlamış hayvanların sütünden üretilen Vakfıkebir tereyağı, zamanında Osmanlı saray mutfağının da vazgeçilmezi olmuştur.
Vakfıkebir Külek Peyniri: Bir kat peynir mayası (rennet) veya doğal kursak mayası (şırdan) kullanılarak üretilen peynir ve bir kat çökelek olacak şekilde külek denilen ladin ağacından yapılmış ahşap kovalara katmanlar halinde sırayla basılıp toprak altında 3-6 ay olgunlaştırılmasıyla elde edilen tipik eskitme peynir tadında olan bir peynir türü.
Vakfıkebir Ekmeği: Un, ekşi maya, tuz ve su kullanılarak yapılan, taş fırınlarda odun ateşinde pişirilen, üzerinde saç örgüsü şeklinde bir taç bulunan, büyük, yuvarlak, sert kabuklu ve iri gözenekli olan ve geç bayatlayan lezzetli bir ekmek türü.
Trabzon Telkari: Genellikle 916 milyem (22 ayar) altın ve 900 ayar gümüş madeninin 31-32 mikron çapında tel haline getirilmesi ve tamamen el işlemeciliği ile örülmesi ile süs, takı ve ziynet eşyalarının yapıldığı el sanatı türü.
Trabzon Kazaziye: Çok ince çekilmiş olan saç teli kalınlığındaki 80-180 mikronluk altın ve gümüş tellerin çıkrık yardımıyla ibrişim (ipek) veya naylon iplik üzerine burulup sarılmasıyla elde edilen telli ipliklerin çeşitli örgü tekniği ve motiflerle örülmesiyle kolye, küpe, bileklik ve tespih püskülü gibi süs eşyalarının yapıldığı el sanatı türü.
Trabzon Hasır: 900 ayar gümüş veya 22 ayar altından 30-35 mikron kalınlığındaki tellerin el yordamıyla örülmesiyle enli takıların yapıldığı bir el sanatı türü. Önceleri beylerin kılıçlarına kemer olarak üretilen Trabzon Hasır sonradan bir takı eşyasına dönüşmüştür.
Tonya Tereyağı: İlçenin mera ve çayırlık alanlarında yetişen yöreye özgü çok çeşitli otların yeşil ve kurutulmuş halleri ile beslenen ineklerin sütlerinden geleneksel yöntemlerle elde edilen, kendine has tadı, lezzeti ve aroması bulunan ve yüksek oranda doğal β-Karoten içerdiğinden rengi sarı olan, ayrıca 1887 tarihli Trabzon Vilayeti Salnamesi’nde de övülerek bahsedilen ve bu nedenle de Tonya’yı tereyağının memleketi yapan bir tereyağı türü.
Sürmene Pidesi: Un, yaş maya, tuz ve sudan oluşan hamurun yoğrulması, dairesel şekilde açılıp kenarlarının içe kıvrılması, üzerine yörede tuzlu peynir veya köy peyniri olarak bilinen kolot ve civil peynirlerinin karışımından oluşan ve iki kez salamura edilen peynir karışımının ve yöreye has tereyağının eklenmesinden sonra taş fırında pişirilmesiyle yapılan peynirli bir pide türü.
Sürmene Bıçağı: Kama, karakulak, koltukaltı, saldırma, sivri kama, mutfak, kasap ve döner bıçağı gibi bir çok çeşitte üretimi yapılan, son derece keskin ve dayanıklı olmasıyla bilinen ve çeliği dövülerek inceltilen el yapımı dövme bıçak türü.
Of Koyunu: Of koyunu, lokal bir ırk olup, diğer koyunlardan farklı olarak bir kaburgası fazladır ve daha uzundur. Genellikle çifter çifter kuzulayan Of koyunun ikiz doğurma oranı ise yaklaşık yüzde 50’dir.
Hamsili Pilav: Kılçıkları ayıklanmış hamsi, pirinç, soğan, dolmalık çam fıstığı, kuş üzümü, karabiber, nane ve tarçın ile yapılan bir balıklı pilav türü.
Hamsiköy Sütlacı: Süt, pirinç ve şeker malzemeleri kullanılarak üretilen ve temel malzemesi olan çiğ sütü, yörenin iklimi sayesinde yılın büyük bir bölümü yeşil kalan ve zengin çeşitlilik gösteren bitki örtüsüyle beslenen ineklerden elde edilen bir tatlı türü.
Çarşıbaşı Keşanı (dokuma): Sarı, kırmızı, siyah ve beyaz renklerin hakim olduğu Keşan bezi, 500 yıldır kadınlar tarafından pamuk ipliklerinin bir haftayı aşan boyama ve çözgü işlemlerinin ardından ahşap tezgahlarda tamamen geleneksel usullere göre yöresel motif ve desenlerle dokunur.
Akçaabat Köftesi: 1930’lu yıllardan bu yana yapılan, öküz ve dana etiyle bir miktar iç yağının birlikte çekilip bayat ekmek, tuz ve sarımsak ile karıştırılması, yoğrulup dinlendirilip şekillendirilmesinden sonra ızgaralı ocaklarda pişirilmesiyle yapılan nefis bir köfte türü.
