Geyiklerin, kafasında boynuz adı verilen kemikler bulunur. Geyik boynuzunun en büyük özelliği sert ve dayanıklı olmasına rağmen kolay şekil alabilen bir yapıya sahip olmasıdır. Boynuzlar, geyiğin iskeletinin bir parçasıdır. Geyiklerin en tipik özelliği, dallı boynuzlarıdır. Birkaç cins dışında boynuzlar sâdece erkeklerde bulunur.
Boynuzlar, sert ve kemikli bir yapıya sahiptir. Bunlar sivri olduğu için çok tehlikeli birer silahtır. Erkek geyikler, bu silahlarını çiftleşmek istedikleri eşleri veya sürünün liderliği için kavga ettiği zaman kullanır. Sika geyiği, beyaz dudaklı geyik, Orta Asya kızıl geyiği ve Kanada geyiği gibi geyikler tarih boyunca boynuzları için avlanmıştır. Çiftleşme mevsiminde erkekler, sürü içindeki dişileri çekebilmek için birbirleriyle boynuz boynuza dövüşür. Birbirinin etrafında dönen erkek geyikler bacaklarını büker, kafalarını eğer ve birbirlerinin üstüne saldırır.
Ilık veya soğuk iklimlerde yaşayan geyikler, her kış boynuzlannı sürterek kırar ve ilkbahar sonunda yeni boynuzlar çıkarırlar.
Yeni boynuzlar yumuşak ve hassastır ancak çok çabuk büyür. Genç bir geyiğin ilk boynuzları doğuştan itibaren başlarındaki iki küçük çıkıntıdan büyüyerek gelişir. Tüm geyik boynuzlarının uçları çatallıdır. Her bir tarafta genellikle 5 ile 6 çoy bulunur ve erkek geyik ergenleşene kadar bu çatallar büyür.
Boynuzlar, içlerinde büyümelerini sağlayan kan damarlannın olduğu ince bir deriyle kaplıdır. Bu deri katmanına kadife adı verilir. Bu katmanın, yumuşak kadifeyi andıran kısa ve narin tüyleri vardır. Boynuzlar son boyutlanna ulaştığında geyikler, boynuzlarını toprağa, ağaçlara veya çalılıklara sürterler.
