Erkek Fazla Müsamahakâr (Hoşgörü Sahibi) Olmamalıdır:
Erkek, aile fertleri üzerinde normalinden fazla müsamahakâr ve ilgisiz kalmamalıdır. Erkek aşınya kaçmamak üzere gayretli ve kıskanç olmalıdır. Onların evin dışındaki hareketlerinde geliş gidişlerine, yabancılarla olan münasebetlerine, giyim ve kuşamlarına bilhassa dikkat etmelidir. Onlann İslam terbiyesi, İslam ahlakı bakımından uyumlu olmasını sağlamalıdır. Erkek karısına karşı olan güzel muamelesinde itidali elden bırakmamalı, karısının gözünde büyüklüğünü ve otoritesini kaybetmemelidir.
“Allah’ın insanlardan bir kısmını diğerlerine üstün kılmasına bağlı olarak ve mallarından harcama yapmaları sebebiyle erkekler, kadınların yöneticisi ve koruyucusudurlar. Sâliha kadınlar Allah’a itaatkârdır. Allah’ın korumasına uygun olarak, kimsenin görmediği durumlarda da kendilerini korurlar. Baş kaldırmasından endişe ettiğiniz kadınlara ögüt verin, onları yataklarda yalnız bırakın ve onları dövün.”
“Eğer size itaat ederlerse artık onların aleyhine başka bir yol aramayın; çünkü Allah yücedir, büyüktür. Eğer karı kocanın aralarının açılmasından korkarsanız, erkeğin ailesinden bir hakem ve kadının ailesinden bir hakem gönderin; düzeltmek isterlerse Allah aralarını bulur; şüphesiz Allah her şeyi bilen, her şeyden haberdar olandır.” (Nisa, 4/34-35).
Âyetten erkeklerin yönetim, savunma ve koruma bakımlarından genel olarak önde oldukları anlaşılmakla beraber, takip eden cümleler göz önüne alındığında burada, aile kurumunda hâkimiyet ve yöneticilik mânasının ağır bastığı görülecektir. Allah’ın bu emrine aykırı olarak, erkek karısına tâbi olur ve onun nefsî isteklerini kabullenirse, Allah’ın kendisine vermiş olduğu nimeti inkâr etmiş ve Allah’ın hükmünü tersine çevirmiş olur.
Biz Allah’ın kullarına karşı şefkatli olalım ki, Rabbimizden de rahmet bekleyebilelim.
Biz, raiyetimizin hatalarına karşı affedici, hoşgörülü olalım ki, Cenâb-ı Hakk’ın af ve gufranını ummaya yüzümüz olsun.
İnsanlara karşı daima hoşgörülüydü. Kimseyi küçümsemez, kimseyle alay etmezdi. İnsanların hatalarını yüzlerine vurmazdı. Onları toplum içinde rencide etmezdi. peygamberimiz, yanlışları ortaya koyarken, yanlış yapanı değil de, yapılan hatayı ön plana çıkarırdı.
Hz. Muhammed, hoşgörüyü insanlar arasında tek taraflı değil, karşılıklı uyulması gereken bir davranış biçimi olarak ifade etmiştir. Peygamberimiz, bu konu ile ilgili bir hadisinde;
“Hoşgörülü davran ki, sana da hoşgörü ile davranılsın.”
(Ahmet bin Hanbel, Müsned, c 1, s. 248.)
buyurmuştur.
