Âdem (a.s.) ve Eşi Havvâ’nın Duası bir çoğumuza ilham ve bir çok kere okuduğumuz dualardan biridir. Hz. Adem ile Hz. Havva şeytanın telkini ile Cennetteki yasak meyveden yedikleri için ceza olarak Cennet’ten çıkartılıp dünyaya gönderilince çok göz yaşı döktüler ve affedilmelerine vesile olan bu duayı yaptılar. Hz Adem ve eşi Hz Havva pişmanlık duygusuyla okuduğu bir nevi tövbe duasıdır. Bu duayı Hz. Adem ve eşi (Hz. Havva), cennette kendilerine yasak edilen ağacın meyvesinden şeytana uyarak yedikten sonra yapmışlardır. Hatta bazı rivayet kaynakların da ” Allahım Muhammed ( Aleyhisselam )Aşkına Beni Affet dediği ifade edilir. İmam beyhaki ve bazı kaynaklarda geçer.
Hz Resulullah efendimiz sallallahu aleyhi vesselem ; Ölen hiçbir kimse yoktur ki, amellerinin mükafat veya cezasını gördüğü vakit pişmanlık duymuş olmasın.
Onun bu sözlerini duyan sahabiler sordular :
-Ya Resulallah! Kişinin duyacağı pişmanlık nedendir?
-Eğer, iyi amelleri olan bir kişi ise, bu iyi amellerini niçin daha arttırmadığına pişman olur. Kötü amelleri olan bir kişi ise, yaptığı bu kötü amelleri niçin terkedip tövbe etmediğine pişman olur. (Tırmizi)
Bu dua hepimiz için geçerlidir. Eğer bir yanlışa sapar, bir kusur işlersek hemen bu duaya yapışmalı ve bu dua ile Allah’a bolca yalvarmalıyız. İnsanların atası Âdem ve Havva’nın tövbe ve duası, nesli için örnek olmuştur. Bu duada yüce Allah, mü’minlere; insanın hata edebileceğini, yasak bir fiili işlediği zaman kendi nefsine zarar vermiş olacağını, bu durumda günahtan derhal tövbe edip affedilmesi için yalvarması gerektiğini, böyle yaparsa bağışlayacağını bildirmektedir.
Âdem (a.s.) ve eşi, cennette kendilerine yasaklanan ağacın meyvesinden yedikten sonra cennetten yeryüzüne indirilince şöyle dua etmişlerdir:
Okunuşu: “Rabbenâ zalemnâ enfüsenâ ve il-lem teğfir lenâ ve terhamnâ le-nekûnenne minel-hâsirîn.”
Anlamı: “Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik, eğer bizi bağışlamaz ve bize rahmetinle muamele etmezsen muhakkak ziyana uğrayacaklardan oluruz!” (A’râf, 7/23)
Bu duayı Âdem ve eşi, cennette kendilerine yasak edilen ağacın meyvesinden şeytana uyarak yedikten sonra yapmışlardır. (A’râf, 7/19-22; Bakara, 2/35-36)
“Âdem (vahiy yoluyla) Rabbi’nden birtakım kelimeler aldı, (bu kelimelerle amel edip Rabb’ine tövbe etti ve affı için yalvardı. Allah da) bunun üzerine tövbesini kabul etti. Şüphesiz O, tövbeleri çok kabul edendir, çok bağışlayandır.” (Bakara, 2/37)
Yüce Allah, Âdem (a.s.) ve eşinin dualarını kabul etmiş ve onları affetmiştir.
