Son senelerde müslümanların herhangi bir sebepten dolayı birbirlerini tekfir edip,, riddet ile İtham ettiklerini görüyoruz. İnsan ne ile mü’min ve ne ile kâfir olur?
Dünya ve âhirette insanı mesut eden imandır. İman her şeydir. O olmazsa her şey yoktur. İman: Allah’a ve onun indirdiği ahkâm ve haberlere inanmaktır. Bir kinişe Kur’ân-ı Kerîm in bir hükmünü veya bir haberini yalanlarsa mü’min sayılmaz. İman ettikten sonra İslâm’ın tümünü veya bir kısmını inkâr veya onunla İstihza ederse mürted sayılır. Bunun İçin mü’min olarak yaşayıp ölmek isteyen kimse İslam m ahkâmını öğrenip onlara imanı devam ettirmek orundadır. Islâm tarihi birçok zaman ve yerde riddet olaylarına şahld olmuştur. Peygamber (sav)’in vefatından sonra Arap Yarımadası vr Ispanya gibi yerlerde olduğu gibi, şüphesiz ki bunların büyüğü ondokzuncu ve yirminci asırlarda Rusya ve Cin in istilasına manız kalan Islâm âleminin her yanında ortaya çıkan riddet olaylarıdır.
Islâm âleminin birçok ülkesi hâlâ esaret altında yaşadığı ve hürriyetten mahrum olduğu için, İslâm’ın ne demek olduğunu bilmeyen halkı İslâm’dan uzaklaştırıldığı gibi, sure-ten bağımsızlığına kavuşan birçok İslâm ülkeleri de batı ve doğu kültür emperyalizminin etkisi altında yaşadıkları için bilerek veya bilmeyerek İslâm’ın birçok ahkâmına inanmazlar. İşte böylece, İslâm âleminde salgın hastalık gibi irtidad —İslâm’dan dönmek— yavgm bir hale gelmiştir.
Şehir ve kasabaları aşarak köylere kadar uzanmıştır. Normal olarak bir evde İslâm’a inanan olduğu gibi inanmayan da vardır. Bu, acı da olsa gerçektir. Ama maalesef İslâm âleminin başına gelen bu felâket yetmiyormuş gibi gerçekten İslâm’a inanan kimseler de ufak tefek sebeplerden dolayı birbirleriyle uğraşıp bölünüp parçalanmak için ne gerekirse onu yapıyorlar. Düşünce ve meşrep ayrılığı yüzünden birbirlerini tekfir ediyorlar. Tekfir eden ile konuştuğun zaman, onun müslüman olduğunu göreceğin gibi, tekfir edilen kimse ile de konuştuğunda onun da hakiki müslüman olduğunu göreceksin. Fakat, ölçüsüzlük onları bu hale getiriyor.
“Bir kimse bir kimseye “kâfir” veya “Allah’ın düşmanı” derse ve böyle olmazsa mutlaka (o söz) kendisine döner” (9).“Bir kimse bir kimseye “kâfir” veya “Allah’ın düşmanı” derse ve böyle olmazsa mutlaka (o söz) kendisine döner” (9).(8) İbn Abidin, C. 3. s. 285 (9) Zevaclr, C. 2, s. 125
Mu’tezile, büyük pırnalı işlemek kişinin imandan çıkmasına vesiledir, ancak küfre girmeye vesile değildir, yani iman ile küfür arasında kalır demektedirler.
Müslümanları tekfir etmek kolay bir şey değildir. Faydası yoktur. Bir müslümanın sözü veya hareketi şüpheli olsa da onu te’vîl etmek mümkün olduğu takdirde tekfir edilmemesi gerekir
Bir kimse birisine “sen kâfirsin” veya “falan adam kâfirdir” derse şayet gerçekten kâfir ise zaten mesele tamamdır. Yoksa o söz, kendisine döner. Yani kendisi kâfir olur. Peygamber (sav) şöyle buyurur:
Kur’an-ı Kerim, insanları mü’min, kâfir ve münâfık olmak üzere üç grupta toplar. Bakara suresinin ilk beş ayeti mü’minlerden ve özelliklerinden bahsederken, sonraki iki ayet (6. ve 7. ayetler) kâfirlerden, ondan sonraki 13 ayet de (2/Bakara, 8-20. ayetler) münâfıklardan ve onların özelliklerinden bahsetmektedir.
Mü’min, şüpheden uzak olarak bir şeyden emin olmak, güvende olmak ve güven vermek işini yapan insandır. Bütün organlarıyla, kalbiyle ve bedeniyle emâneti yerine getiren kişi, bütünüyle Allah’a teslim olmuş, böylece ”müslim” sayılmış ve ”silm”e (barışa ve huzura) girmiş olur. Emâneti yerine getirmenin kural ve yollarını gösteren ”İslâm”a teslim olan ”müslimler”, gerçek huzur ve barış olan ”selâm”a ulaşırlar.
Kafir: İslâm dininin temel prensiplerine inanmayan, Hz. Peygamber’in yüce Allah’tan getirdiği kesin olan ve tevâtür yoluyla bize kadar ulaşmış bulunan esaslardan (zarûrât-ı dîniyye) bir veya birkaçını yahut da tamamını inkâr eden kimseye kâfir denir. Meselâ namazın farz, şarabın haram oluşunu inkâr eden, meleklerin ve cinlerin varlığını kabul etmeyen kimse kâfirdir.
Kâfir sözlükte “örten” anlamına gelmektedir. Gerçek ve doğru inancı örttüğü, yanlışşeylere inandığı için böyle kimselere kâfir denmiştir. Bir insan kâfir olarak ölürse ebedî cehennemde kalacaktır. Bu konudaki âyetlerden birinde şöyle buyurulmuştur: “(Âyetlerimizi) inkâr etmiş ve kâfir olarak ölmüş olanlara gelince, işte Allah’ın, meleklerin ve bütün insanların lâneti onların üstünedir. Onlar ebediyen o lânet içinde kalırlar. Artık ne azapları hafifletilir, ne de onların yüzlerine bakılır” (el-Bakara 2/161-162).
Mümin ile ilgili Bazı Hadisler
– Rasulullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Mümin, müminin aynası ve kardeşidir. Din kardeşinin namus, şeref ve bütün işlerini korur, mümkün olan işlerini ise görür. Olmadığı zamanlarda (onu aratmadan) işlerini yapar”
Rasulullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Gerçek mümin, gerek eli, gerekse dili ile müminlerin can ve mallarına zarar dokundurmayan kimsedir. Muhacir ise, (Yurdunu terkeden değil) Allah’ın haram kıldığı şeyleri terkeden kimsedir.
Rasulullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Hakiki bir mümin, başkalarını seven mümindir. Sevmeyen ve sevilmeyen kimseler faydalı değildirler. İnsanların en iyisi, başkalarına faydalı olandır
Rasulullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Gerçek mümin, (herkesi kendisi gibi bildiğinden) aklanan, fakat ahlâkı güzel olandır. Kâfir aldatıcı olduğu gibi, ahlâkı da kötü olandır.”
Rasulullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Gerçek mümin, içi mamur, dışı harabe olan bir eve benzer. İçine girdiğinde her yanı güzel bulursun. Kâfir bir kimse ise, dışı beyaz ve güzel olan bir kabre benzer. Dışı görende hayranlık uyandırır. Fakat içi aslında pis kokularla doludur.
Rasulullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Gerçek mümin öylesine kolay ve yumuşak huyludur ki, o, götürülmek istendiğinde kayanın üzerinde olsa bile, (sahibine) itaat ederek çöken bir deveye benzer.”
Rasulullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“İnsanlar (ve cemiyetler) arasına karışarak eziyetlere tahammül eden müminler, insanların arasına karışmayan ve eziyetlerine sebat göstermeyen müminlerden daha üstündür.
