Cahiliye Dönemin de var olup İslamın yasakladığı nikah türleri nelerdir. Cahiliye dönemi nikah çeşitleri İslamiyet mevcut olan nikah dışında diğer bütün nikah çeşitlerini yasaklamıştır. Bu nikah çeşitleri dini, ahlaki ve içtimai olarak kabul edilemez. Yani bu nikahlar İslam tarafından kabul görmemiştir.
A) Muta Nikahı : Belli bir süreye dayalı evliliktir. Süreli nikahta denilir. Yani Nikah süresi bittimi nikahta biter.Belli bir ücret karşılığında, belli bir süre için şahit şart olmaksızın, cinsel yönden yararlanma ifade eden sözlerle yapılan nikâha denir. İslâm’dan önce zina ve geçici bir zaman için evlenme yaygın idi. İlk müslümanları tedricen bu adetten uzaklaştırmak ve evlenme imkânı kavuşuncaya kadar kolaylık sağlamak üzere Hz. Peygamber (s.a.v) mut’a nikâhına izin vermiş, sonra yasaklamıştır. Bu izin ve yasaklamanın ardından Mekke’nin fethi yılında tamamen men edildiği anlaşılmaktadır. Sahabenin cumhuru ve mezhep imamları son yasaklamanın müebbet olduğu görüşündedir. İbn-i Abbas bunun, domuz eti gibi zarurete bağlı olduğunu ifade etmiş; kötüye kullanıldığını anlayınca bu fetvasından rucu ettiği de nakledilmiştir. Buna göre islâmî evlilik bir kaç günlüğüne gönül eğlendirmek ve tatmin olmak için değil, bir yastıkta kocamak, çoluk-çocuk sahibi olmak, Allâh’a kulluk yolunda yardımlaşmak niyetiyle yapılır. (Haramlar ve Helâller, s. 94.)
B) Bedel Nikatı : Eşlerin karşılıklı değiştirilmesine dayanan evliliktir.
C) İstibda Nikahı : Çoçuğun olması için eşini başkasına sunma şeklindeki evliliktir. Kendi soyundan daha asil ve daha zeki bir çocuk sahibi olmak isteyen adam, karısını meziyetleriyle tanınmış bir erkeğe gönderir. Kadın gebe kaldıktan sonra evine döner. Koca gebelik kesin belli oluncaya kadar karısına yanaşmaz. Doğan çocuk kocadan olmuş sayılır ve onun mirasçısı olurdu.
D) Makt Nikahı : Babası vefat eden büyük oğlun ( erkeğin) üvey annesiyle evlenmesidir. Dul kalan kadın kocasının mirasına dahil olurdu. Başka karısından çocukları varsa en büyük oğul babasının karısına başkasından daha çok hak sahibiydi. Eğer üvey annesi ile evlenmek istiyorsa onun üzerine bir elbise atar ve onu sahiplenirdi, bu genel bir uygulama şeklini almıştı.
E) Şiğar Nikahı : Başlık parası veya mehir vermemek için kızlarının karşılıklı verilmesidir. Günümüzdeki berdel evliliğidir. Takas evlenmesi demektir. İki kişi aynı miktar mehirle, kızlarını birbirine evlenmek üzere vermeyi taahüt ederler. Kadına verilmesi gereken mehirden baba ve kocalar faydalanmış olur. Burada nikâh akdi geçerli fakat şart geçersizdir ve mehir zikredilmediğinden mehr-i misil gerekir. Şigar evliliği Ahmed b Hanbel, İmam Mâlik ve İmam Şafiî’ye göre fâsiddir. (Kâsânî, Bedâyîus-Sanayi, Kahire 1327-28/1910, II, 282-283; Molla Hüsrev, Dürerü’l-Hukkâm Şerhu Gureril-Ahkâm, İstanbul 1979, I, 342)
Hz. Peygamberimiz (s.a.v)’in getirdiği İslam dininin ne kadar büyük bir inkılap yaptığının bir göstergesi de saydığımız nikah çeşitlerini ilga (ortadan kaldırmak) etmiş olmasıdır.
