Şirketin meşru olması kitab, sünnet, icmâ-ı ümmet ve akılla sâbittir.
Şirket lafzı, meşhur olan kavle göre şın’ın esresi ve râ’nın sükûnü iledir. Lügatta, karıştırmak mânasınadır. Şirket akdine, şirket adı verilmiştir. Çünkü akid malların karıştırılmasına sebeb olur.
Şeriatta, şirket en az iki kişinin sermayede ve kârda ortak olmak üzere aralarında yaptıkları akidden ibarettir.
Şirket-i ayn’nın rüknü iki malın birbirine karışmasıdır. Şirket-i akdin düknü ise şirketi ifade eden lâfızdır. Şirketin câiz olmasının şartı üzerine akid yapılan malın şirketi kabul eder olmasıdır.
Bir ortak, diğer ortağın izni olmadan ortak malda tasarruf etme yetkisine sahib değildir.
Ondan tasadduk etmesi câiz olmadığı gibi ödünç vermesi de caiz değildir (el-Fıkh’ul-İslâmî ve edilletühü, c. 4,s. 821).
