Yüce Allah, bildirmek istediği mesajları insanlara doğrudan bildirmediğinden dolayı Allahu Teâlâ tarafından gelen emir ve yasakları tebliğ eden Allah’ın elçilerine Peygamber denir. Peygamberler, insanların en seçkinleridir. Peygamberler insanlara yol gösterici olarak gönderilmiştir. İnsanların böyle yol göstericilere ihtiyacı vardır. Çünkü: insanlar kendi akılları ile Allah’ın varlığını anlayabilirlerse de O’nun yüksek sıfatlarını kavrayamazlar. Allah’a nasıl ibadet edileceğini, Ahiret hayatını ve burada kimlere mükâfat verileceğini, kimlerin ceza göreceğini, dünya ve ahiret mutluluğunun nasıl kazanılacağını bilemezler. Seyyid Abdülhakîm Arvâsî bu konuda diyor ki “Âhiret bilgileri ve Allahü teâlânın beğenip beğenmediği şeyler ve O’na ibâdet şekilleri eğer aklın çerçevesi içinde olsalardı ve akl ile doğru olarak bilinebilselerdi, binlerce peygamberin gönderilmesine lüzum kalmazdı. İnsanlar, dünyâ ve âhiret seâdetini kendileri görebilir, bulabilirdi ve Allahü teâlâ, hâşâ peygamberleri boş yere lüzumsuz göndermiş olurdu.”
İslam inancı açısından imanın altı şartından dördüncüsü, peygamberlere inanmaktır. Peygamber kelimesi, Farsça kökenli olup “haberci”, yani “Allah’tan haber getiren demektir. Kur’an’da birçok peygamberin dünyaya gönderilmiş olduğu belirtilir. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de Fatır süresi 24. ayet’te إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خلَا فِيهَا نَذِيرٌ Ayetin Meali: “Şüphesiz biz, seni müjdeleyici ve uyarıcı olarak hak ile gönderdik. Hiçbir ümmet yoktur ki, aralarında bir uyarıcı gelip geçmiş olmasın.” Hepsinin ortak amacı insanlara iyiyi güzeli ve Rablerini tanıtmaktır. Dinleri öğretmek ve yaymaktır. Her peygamber, kendi zamânında, kendi mekânında, her insandan her bakımdan üstündür. Kur’anı Kerim’de kadın peygamberden bahsetmez. Ama üç ayette, Nahlsuresi 43, Yusuf suresi 109 ve Enbiyasuresi 7′de peygamberlerin erkeklerden gönderildiğini yazar.
Peygamberler emrolundukları şeriat hükümlerini ümmetlerine olduğu gibi tebliğ etmiş; bildirmişlerdir. Şeriat ahkâmından herhangi birini saklamış veya unutmuş olmaları asla düşünülemez. Öyle bir şey, peygamberlik şanına yakışmaz, onların peygamber gönderilmelerindeki hikmete, ilâhî iradeye uygun düşmez. Artık bütün peygamberleri böylece bilip tasdik etmelidir.
