Namazlar’da sehiv secdesi hangi hallerde yapılır? sorunun cevabını maddeler halinde açıklayacağız. Bir namazın tam bir rüknünü, bir farzını öne almak veya sonraya bırakmak yada vaciblerinden birini yapılmadığı halde sehiv secdelerini gerektirir. Bu nedenle sehiv secdesi gerektiren durumları öğrenmek çok daha iyi olacak. Sehiv “yanılma, unutma ve dalgınlık” gibi anlamlara gelir. Sehiv secdeleri sayesinde namazda meydana gelen kusur ıslah edilmiş, eksiklik telâfi edilmiş olur.
“Biriniz namazında şüpheye düşerse doğrusunu araştırsın ve namazını kanaatine göre tamamlasın, sonra selâm versin ve sehiv secdesi yapsın” (Buhârî, “Salât”, 31).
Sehiv secdesi sebepleri ve nedenleri
1) Kişi, namaz rükünlerinden birini terk ettiğinde, bir sonraki rükne başladığından sonra farkına varırsa, terkedilen rüknü yerine getirir ve selâmdan önce secde-i sehiv yapar, Şâyed selâmdan sonra farkına varırsa ve arada fazla zaman geçmemişse sehven terkettiği rükne döner ve rek’âti tamamlar, selâm vermeden önce .de sehiv secdesini yapar. Eğer selâmdan sonra uzun bir zaman ara ile farkına varırsa bir rükün eksildiği için namazı fâsid olur.
2) Namaz kılan kişi, sehven bir rükû’ veyâ başka bir rüknü fazladan yaparsa ve sonra farkına varırsa secde-i sehiv yapar.
3) Namazın eb’adından bir tanesini kasden bile olsa terkederse yine secde-i sehiv yapar. Eb’addan birini terkedip bir sonraki rükne başlamışsa sözkonusu eb’ada dönemez.
4) Namaz kılarken geçirdiği rek’ât sayısında şübheye (şekke) düşerse, yapılmış olması kesin olan az sayıya hüküm eder ve namazını ona göre tamamladıktan sonra sehiv secdesini yapar.
