Seyyidül İstiğfar fazileti derken Allah’tan günah ve hatalarının bağışlanmasını isteme, mağfiret dileme. Seyyidül İstiğfar okumanın kişiye maddi ve manevi hediyeler verilir. Bu nedenle Seyyidül İstiğfar duası hem arapça ve hemde Türkçe latin yazılarıyla derlemeye çalıştırk. Ayrıca Seyyidül İstiğfar duası Gerek Kur’an-ı Kerîm’de ve gerekse hadis-i şeriflerde istiğfar teşvik edilmiştir. Son derece zengin nefis üslûbu, oldukça derin geniş mânası sebebiyle ona “seyyidü’l-istiğfâr” adı verilmiştir. Seyyidül istiğfar duası için belirli bir sınırlama bulunmamaktadır bu dua günün istenen saatinde ve arzu edildiği kadar okunulabilir.
Bu tövbe sürecinde kul, en tesirli cümlelerle Rabbine arz-ı hal ederse tövbesi inşallah kabul görür, günahtan daha da faziletli biçimde arınır. İşte Peygamber Efendimiz (asm) istiğfar için ümmetine böylesine tesirli kelimeler bildirmiştir. Allah (c.c.) kendisine yapılan tevbe ve istiğfarları kabul ederek, kulun günahını afveder. Ancak bunun üç şartı vardır:
1 — Günahtan tamamen uzak olup, ondan ayrılmalı,
2 — İşlemiş olduğu günahtan kalben pişmanlık duymalı,
3 — Bundan sonra o gibi günah işleri yapmamaya kararlı olma
TÜRKÇE OKUNUŞU
Allâhümme ente rabbî Lâ ilâhe illâ ente halaktenî ve ene abdüke.. Ve ene alâ ahdike ve va’dike mesteta’tü eûzü bike min şerri mâ sa-na’tü ebûü leke binı’metike aleyye ve ebûü bizenbî fağfirlî zünûbî. Fe innehû lâ yağfirü’z-zünûbe illâ ente.
TÜRKÇE ANLAMI
“Allahım! Sen benim Rabbimsin. İbadete lâyık senden başka tanrı yoktur. Beni sen yarattın. Ben senin kulunum. Ezelde sana verdiğim sözümde ve vaadimde hâlâ gücüm yettiğince durmaktayım. İşlediğim kusurların şerrinden sana sığınırım. Bana lutfettiğin nimetleri yüce huzurunda minnetle anar, günahımı itiraf ederim. Beni affet; şüphe yok ki günahları senden başka affedecek yoktur.”
Rasûl-i Ekrem Efendimiz sözlerine devamla şöyle buyurur: “Her kim, bu Seyyidü’l-İstiğfârı sevâbına ve fazîletine bütün kalbiyle inanarak gündüz okur da o gün akşam olmadan ölürse cennetlik olur. Yine her kim, sevâbına ve fazîletine gönülden inanarak gece okur da sabah olmadan ölürse cennetlik olur.” (Buhârî, Deavât, 2, 16; Ebû Dâvûd, Edeb, 100-101)
Görüldüğü üzere seyyidü’l-istiğfârda, yegâne kudret sahibinin erişilmez yüceliği dile getirilmekte, buna karşılık O’nun affına ve bağışına muhtaç olan kulun aczi ve zayıflığı, pek sade ve samimi bir dille ortaya konulmaktadır.
