Bazı insanlar vardır ki doğduğu zamana ait değildir. Çağların ötesinde yaşarlar. Onlar ışık olur çevresini aydınlatırlar. Cevherlerin usta ellerde yetişmesi, değerinin ortaya çıkması için belirli bir zamanın geçmesi lazımdır. Sürekli doğum sancısı çekenlerin dillerinden inci, mercanlar dökülür. Mevlânâ Celaleddin, “hamdım, piştim, yandım elhamdülillah!” derken en güzel iksiri ve insan-ı kâmilin yolunu göstermiştir.
Büyük ve alimler’den Mevlana Celaleddin Rumi sözleri ve nasihatları ile hayatınıza yön verecek altın değerinde sözleri derledik. İnsan için faydalı olan bilgi, bilgilerin en üstünüdür, en güzel rehberdir. Bu çalışmamdaki amaç, toplumda ortaya çıkan bozulmanın durulması adına, ‘bir damla’ olabilmektir.
Konya’da yaşamış ünlü düşünür ve şair Mevlana Celaleddin Rumi’dir. Muhammed Celâleddîn-i Rumi veya kısaca bilinen adıyla Mevlana 30 Eylül 1207 – 17 Aralık 1273), 13. yüzyılda yaşamış büyük tasavvuf alimlerindendir. Mevlâna’nın babası Belh Şehrinin ileri gelenlerinden olup, sağlığında “Bilginlerin Sultânı” ünvanını almış olan Hüseyin Hatibî oğlu Bahâeddin Veled’tir. Annesi ise Belh Emiri Rükneddin’in kızı Mümine Hatun’dur. Mevlana 17 Aralık 1273 yılında vefat etti. Öldüğü geceye düğün gecesi anlamına gelen şeb-i arus dendi. Mevlana Celaleddin Rumi’nin kabri Konya’dadır. Mevlana türbesi aynı zamanda müze olarak halkın ziyaretine açıktır.
MEVLANA ABDEST SÖZLERİ
Yüzünü yıkamayan (abdest almayan), hurilerin yüzünü göremez. Hz. Peygamber, “Namaz, ancak abdestle olur” buyurmuştur.
Abdest alırken her uzuv için ayrı bir dua okunacağı hadiste buyurulmuştur:
Burnunu yıkar, bunıuna su çekerken ganî olan Allah’tan cennet kokusu iste, iste de bu koku seni cennete çeksin götürsün. Gül kokusu, gül bahçesinin delilidir.
Su ile alınan abdestin yüzlerce aydınlığı, nûru, ferî vardır, ama su olmazsa teyemmüm edilir.
“Öyle bir abdest al ki, hiç bozulmasın.”
Gönlünü yıkayıp arıtmamışsan, habire abdest alıp durmaktan fayda bekleme.
“Ey karanlık geceyi uykuda geçiren mü’min, dua etmek zamanı geldi. Haydi kalk. Ey kötülük etmeyi adet edinmiş Nefs, ibadet etme, iyilik etme zamanı geldi. Pencereden bak, tevbe kapısını aç, evi tertibe koy, düzelt. Haydi durma Bizim nöbetimiz geldi. Suçtan, kötülüklerden neden temizlenemiyorsun? Günahlardan ellerini yıka, yüzüne su vur, Abdest al, namaza durma zamanı geldi. Seni mezara koydukları, lahitte yüzünü Kıble’ye döndürdükleri zaman, Hayatta şu karşında duran Kıble’yi hatırlarsın, amma, namazını kılamadığın, kazaya bıraktığın için içinin Yanmasından eline ne geçer? Sen şimdi hayatta iken, bu Kıble’den bir nur, bir ışık ara. Bir ışık elde et de, o nur, o Işık, senin kabrini ışıtsın. Allah’ın nuru gelince, kabir bir gül bahçesi olur”.
