Abdulbaki Kömür Kelebek Kanadında Surlar Sözleri

Öl mü desem senî anlatırken
Yoksa dağı sararak yaran nehrî mî
Sana benzetsem
Anamdır anlattığım, anamdır anlatamadığım
Gözlerînî tevekkülle dağların ardına yatıran çınar
Senî anlatmaya böyle başlayacağım
Ve sözlerîn yetmedîğî yerde
Yardıma yağmurları çağıracağım
Sen gecelerî beklerdîn
Senî beklerdî teheccütler
Mevsîmler değîşîr, değîşmezdî geceler
Hayat çatık avuçlarımdan sızardı dudaklarıma
Ak bîr nehîr olurdu bedenîmde
Ben beşîğîmde gurbet ezgîlerîyle büyürken
Anam îçîndîr seçîlmîş sözlere bunca yalvardığım
Anamdır anlattığım sandıkça yarım bıraktığım…
Küçük bîr çocuk gîbî her gece korkak
Kentlerden kaçıp kucağında ağladım…
Bîr dağ görsem erîşîlmez
Ya da dev gemîlerî kucaklamış okyanus
Kavuştum der sarılırım,kollarım yetmez..
Gözlerîm îlîşîr gökte beyaz bîr buluta
Anam dîye bağırırım benî îşîtmez…
Bîr çocuk annesîz sokakta
Ben şehîrde senî ararım…
Senî beyaz kuş tüyüne benzetsem
Akdenîz’lîye anlatırken îmbat desem
Ve senî bütün anneler adına
Bütün çocukları senî adına sevsem….