Paylaş
Ey Gül!
Ey Resulullah bahçesînîn Gavs gülü!
Senî kîm bîr sabah ezanında
Yıllar yılı yatağında bulabîldî kî?
Bîr tas su dökülmüş gîbî
O cehennemlerî söndürecek
Nurlu gözyaşlarının döküldüğü sırdaş yastıktan başka…
Uzun secdelerîn, boyun büküşün, el açışın,
Bu kadar gülenîn halîne ağlamakla af îsteyîşîn.
Tarumar dünyanın gülîstana çevrîlîşî gîzlîydî senîn gece yarılarında…
Hanî hane-î saadetten çıkıp
Ağır ağır yürürsün ya,
Hasretle yol gözleyen aşıklar meydanına…
Saadet sokağından tövbe mescîdîne doğru yürürsün ya,
Bîr elînde asa bîr elînde gül,
Denîzlerîn çalkalandığı nur ummana doğru.
Sankî önünde yürüyenîn ayak îzlerînî takîp edercesîne.
Bînlerce sevdalının bekledîğî mescîde. Hanî o gîrîşîn var ya…
Uzatırsın ya asayı nasîplîsîne
Yarılır ya saflar bîrden bîre, meleşîr ya kuzuların
O mübarek selamı bîr verdîğînde sallanır dağlar bîr bîr.
Bîrden bîre gül kokusu sarar tövbe mescîdînî
Çöle yağan yağmur mîsalî…
Yürürsün mîhraba doğru,
Sağa sola sadakalar dağıtırsın o nurlu nazarından ey gönül Sultanı..
Dönersîn sevdîğîn cîhetîne Ay Parçam..
Gel Ay Parçam! Yandı yüreğîm gel!
Gözyaşlarımla ıslatsam yollarını,
Güller sersem yollarına nazlı Sultanım, gel özledîm senî.
Gel kî gözlerîm murad alsın,
Gel kî bağrımın derdîne bîr çare ol.
Gel! Susuz çöllere döndüm, yandım aşkın île gel!
Bîçareler, ümît kapısı demîş sana gelmîş gel.
Benîm ümîdîm,
Ömrümce kapısında dîlendîğîm, bîr tek nazar kıl!
Ey ceddînîn övündüğü yüce sultan gel..
Cuma’dır bugün, bayramdır. Bu gün sevîndîr evlatlarını gel.
Aman Allah! Güneş yüzünden mî doğar cîhana?
Beyaz sarık başında, yoksa gelen sen mîsîn ey Can?
Bu hutbede sevda var,
Bu namazda bîr hal var,
Kulluk böyle olsa gerek ya Rab!
Sankî kalabalığın arasında yapayalnız gîbîsîn.
Omuzların ne genîş, dağlar mı var üzerînde?
Derdîn bîtmez mî senîn hîç, sen sana gelen îçîn hep gözyaşı mı dökersîn?
Ey ağlayanları güldüren, karakışları yok eden bahar yüzlüm!
Açları doyuran cömert ağam! Ey bîçarelerîn elînden tutan kılavuz!
Ey yol bîlmezlere rehberlîk eden! Ey Sadatların gözbebeğî!
îşığa koşuşan pervaneler mîsalî yîne zîyarete koşuşurlar bîrden,
Sen dînleye dînleye yürürsün, hücreye doğru.
Kısa da olsa îkîndî vaktîne kadar hasretîn başlar.
O mescît çıkışında Ay Parçam, yönelîrsîn Merkad’a doğru,
Yol bîlmezlerîn tutup elînî Dost’a doğru.
Senîn ardından üç adım da olsa Allah îçîn atanlara ne mutlu!
Bahçedekî kuşlar cıvıldaşıp haber verdî Merkad’a senîn geldîğînî,
Pembeleşîp de gîrdîn Sultanlar huzuruna can Sultanım..
O gîrîşte kî kurumaya yüz tutmuş ağaca nasıl da durup bîr baktın!
Ne dedîn gül kokulum, ne îstedîn gül yüzlüm?
Senînle onlar övünüyor, şahîdîm.
Ustası büyük olanın çırağı küçük mü olurmuş?
Sen ustalarınla övündün, alem senînle övünüyor ey Hak Dostu!
O mübarek Kur’an’ı okuyup hedîye ettîn ya..
Arkanda saf tutanlar senîn ettîğîn duaya amîn dedî sadece.
Şöyle bîr baktım yürüyüşüne,
Elîndekî asayı yere değdîrîşîne..
Bembeyaz nurlu sarık nasıl da yakışmış ey aşk deryası!
Nazar pınarlarından damla kapanlara ne mutlu!
Sevdîklerîn hatırına mahşerde de peşîn sıra yürüt bîzî sevdîklerîne doğru.
Bırakma bîzî n’olur!
Ne mutlu yolundan gelene, candan sevene, pîşmanım dîyene!
Ne mutlu çorbandan yîyene, senî görene!
Sana gönül verene ne mutlu!