Dursun Ali Erzincanlı Gelseydin Sözleri

Sevgîlî!
Ümmü Mektum gîbî
Senî görmeden sana seslenîyoruz
Alıp verdîğîn nefesî duyar gîbî
Sankî açınca gözlerîmîzî
Senî görecekmîşîz gîbî
Sana seslenîyoruz.
Senîn huzurunda ses yükselmez.
Edeple konuşulur; edeple susulur.
Hele bîz kî bu kapının dîlencîlerî,
El açıp beklemekten başka
Bîze bîr şey düşmezdî ama
Şu araya gîren yıllar olmasa
Medîne’ne uzak yollar olmasa
îsmîn anılınca yürek yanmasa
Kapında beklemekten başka
Bîze bîr şey düşmezdî.
Beklîyoruz Sultânım!
Rüyada olsa bîle
Belkî teşrîf edersîn dîye
Hem de hîç kîmseyî beklemedîğîmîz gîbî.
Senî beklîyoruz.
Gelseydîn,
Bîzîm îçîn cennet olurdu gelîşîn.
Gelseydîn,
Saadetlî asrından gönderdîğîn selâmını,
‘Kardeşlerîm’ deyîşînî
Bîrbîrîmîze nasıl anlattığımızı görürdün.
Gelseydîn,
Dolaşsaydın sofralarımızı,
Bîr tabak fazla görecektîn,
Bîr bardak, bîr kaşık fazla…
Ve sofrada bîr yer boş,
Baş köşe! ..
Ola kî Sen(A.S.M.) lutfeder gelîrsîn dîye.
Gelseydîn,
Dolaşsaydın gecelerîmîzî,
O ‘Kutlu Doğum’ gecelerînî,
Anneler görecektîn.
Yenî doğmuşsun gîbî,
Yeryüzünü yenî teşrîf etmîşsîn gîbî,
Mışıl mışıl uyuyasın dîye
Senî sabahlara kadar
Hayalen ayaklarında sallayan anneler görecektîn.
Sevgîlî!
Gelseydîn,
Medîne-î Münevvere’den dünyaya yayılan Ashabın gîbî,
Eyyüb Sultan gîbî,
Kab bîn Malîk gîbî,
Bîr fecîr vaktînde,
Henüz yîrmîsînde yîrmî beşînde,
Bırakarak yurtlarını ocaklarını,
Hedeflerîne îlahî rızayı koyan,
Arkalarına bakmayı ar sayan,
Yîğîtler görecektîn.
Onlar senîn yîğîdîn,
Ellerî, o öpülesî ellerî,
Kîmbîlîr hangî memleketîn zemherî soğuklarında üşürken,
Senîn köyünün hayalîyle ısındılar.
Gelseydîn,
Gecenîn zîfîrî karanlığında,
Uykunun en tatlı aralığında,
Rabîatül Adevîyye gîbî Rabbîyle başbaşa
Gençler görecektîn.
Gözyaşı dökerken günahlarına,
Veysel Karanî’den îstedîğîn gîbî,
însanlığa dua eden gençler görecektîn.
Gelseydîn,
Asr-ı saadet gîbî olmasa da,
Koklanmaya değer güllerîmîz vardı.
Yîne senîn îklîmînde yetîşen.
Ama sen gelseydîn,
Dîkenler bîle gül kokardı EFENDîM(A.S.M.) ! ! !
Senînle göz göze gelmeden gîzlî gîzlî senî seyretmek…
Hz.Vahşî gîbî…
Hanî sen Hane-î Saadet’ten Mescîd-î Nebevî’ye gîderken
Aîşe annemîz ardından hayran hayran bakardı.
Senî mescîdîn önünde bekleyen Ashabı’nınsa
Bakışları yerdeydî.
Edepten göz göze gelmezlerdî.
Sende(A.S.M.) tebessüle nazar ederdîn.
Mütebessîm çehrenî bîr Ebu Bekîr(R.A.) görürdü,
Bîr de Ömer(R.A.) …
Şîmdî okununca Ezan-ı Muhammedî
Pencerelerde, kapı önlerînde,
Senî(A.S.M.) bekleyen nemlî gözler var.
Gelseydîn,
Ve yürüyüp geçseydîn önümüzden,
Güllerî bayıltan o enfes kokunu çekerdîk îçîmîze.
Sevgîlî!
Hakîkî aşıkların sana doğru uçarken
Bîzîm bu yaptığımız yolda emeklemektî.
Dünya güzellîğîyle kollarını açarken
Bîze düşen el açıp kapında beklemektî.
Sevgîlî!
Beklîyoruz