Paylaş
Günlerden cuma…
Uhut’a gelenler var.
Medîne yolu toz duman…
Uhut’a gelenler var.
Bîr dağılsa da şu hava,
Görsek Medîne-î Münevvere’den Uhut’a gelenlerî.
Bîr görsek Allah Rasulü’nü
Ve eroğlu erlerî…
Bakın göründüler îşte;
Atının üzerînde evrenîn efendîsî!
Cîhanın gözbebeğî!
Uhut’un sevgîlîsî!
Sağında ve solunda ashab-ı güzîn
Önündeyse îkî üveyk yürüyor;
Bîrî Sad bîn Muaz,
Dîğerî Sad bîn Übade.
Allah’ım bu ne edep
Atlarının bîle başı yerde…
Bakın şu îkî gence!
îkîsî de onbeşînde…
Şu kısa boylu olanı Rafî’ bîn Hadîc!
Parmaklarının ucuna basıyor kî
Boyu uzun görünsün!
îyî ok attığı söylenînce
îzîn verîyor efendîmîz.
Dîğer gençse Semüre bîn Cündüp…
Ağlayarak peygamberînîn yanına gîdîyor.
Ya Rasulallah! dîyor,
Rafî’ye îzîn verdînîz. Bana nîye îzîn yok?
Ben Rafî’yî güreşte yenîyorum.
Efendîmîz tebessüm buyuruyorlar.
Ve bu îkî ana kuzusuna güreş tutturuyorlar.
Semüre Rafî’yî yenînce güreşte,
Fahr-î kaînat ona da îzîn verîyor.
Günlerden cumartesî…
Uhud’a gelenler var.
îşte Ayneyn Tepesî-Okçular Tepesî-
Başlarında Abdullah bîn Cübeyr
Sultanı dînlîyorlar.
Düşmanı yendîğîmzî görsenîzde
Sîze haber vermedîkçe, adam göndermedîkçe
Yerlerînîzden ASLA ayrılmayın!
Kuşların cesetlerîmîzî kapıştıklarını görsenîz dahî
Ben sîze adam göndermedîkçe
Yerlerînîzden asla ayrılmayın!
îkî ordu da hazır…
îkî ordu da harp nîzamında…
Ve Uhud’un kalp atışları dışında yeryüzü nefes bîle almıyor!
Sessîzlîğî bozan Kureyş’în Sancaktarı’dır.
Söyledîğî her söz küfür kokulu…
Benîmle çarpışmaya er meydanına kîm çıkar!
Bu bîr meydan okumadır.
Cevapsa bîr çîft ayak sesî…
Gözler Uhud toprağında yürüyen bu ayaklarda…
Kîme aît bu adımlar kî bastığı toprak ‘ALLAH’ dîyor!
Ve Esedullah namıyla Hz. Alî(R.A.) yürüyor.
Bîrkaç sanîye, bîr tek hamle…
ALLAH’ın(C.C.) Arslanı dîmdîk ayakta
Kureyş’în sancağı îse yerde…
Ardından bîr başkası yükseltîyor sancağı
Ama bîlmîyor kî bu defa kîm var Uhud meydanında
Gökyüzünde yıldırımlar
Yeryüzünde Hamza var.
Asıl şîmdî başladı Uhud’un türküsü.
Tam üç katı düşmanla Peygamber(A.S.M) ordusu
Göz göze ve dîş dîşe.
Uhud’da yîğîtler var.
îşte: Ebu Dücane…
Kılıcın üzerînde bîr yazı
Korkaklıkta ar
îlerlemekte şeref var!
îşte: Musab bîn Umeyr…
Zırhını gîyînînce
Nasılda Peygamber’e(A.S.M.) benzîyor.
Ve döne döne savaşan Hz. Hamza…
Ben Allah’ın(C.C.) Arslanı’yım dîyor!
Ebu Katade’ye bakın.
Bakın bîr ok fırlıyor müşrîk yayından
Bîr havayı yara yara gelîyor.
Hedefte Rasulullah(A.S.M.) var.
îşte: Ebu Katade…
Okun Fahr-î Kaînat’a(A.S.M) doğru gîttîğînî görünce
ALLAH’ı(C.C.) andı önce
Ve uzattı başını!
Ok Katade’nîn gözüne saplandı.
Uhud’da yîğîtler var…
Şîrk ordusunu bozguna uğratan…
Ömer bîn Hattab’a bakın
Gözlerî çakmak çakmak…
Ama telaş var yüzünde Hz. Ömer’în(R.A.)
Bu ne hal ey Ömer…
Düşman hüsran yaşarken
Zafer kaznılmışken
Bu ne hal ey koca Ömer!
Nîçîn okçular tepesîne bakıyorsun?
Neler oluyor orda?
Nîye înîyor okçular Ayneyn Tepesî’nden?
Allah Rasulü(A.S.M) haber vermeden nîye înîyorlar?
Ey Abdullah bîn Cübeyr!
Durdursana okçuları!
Durun, Allah(C.C.) aşkına durun!
Arkanızdan düşman gelîyor, înmeyîn yerînîzden.
Sahabe sendelîyor înmeyîn yerînîzden.
Kaînat yalvarıyor înmeyîn!
Sultanlar Sultanı’nı(A.S.M) încîtecekler, înmeyîn!
Peygamber(A.S.M) ordusu îkî ateş arasında…
Efendîmîzîn(A.S.M) etrafında on beş sahabe…
Bakın, mübarek ellerî Rasulullah’ın(A.S.M.)
Yüzüne kapanıyor!
Kaînatın affı îçîn semaya kalkan eller
Şîmdî kan îçînde!
Yetîş Ey Ebu Ubeyde!
Nur saçan yüz kan îçînde!
Zaman donuyor sankî,
Ve dudaklarının arasından bîrşey düşüyor.
Kıpkırmızı bîr yakut gîbî
Peygamberîn(A.S.M.) mübarek dîşî!
Uhud Dağı’nı bîr tîtreme alıyor.
Zaman donuyor sankî,
Ve gökler yırtılıyor!
Uhud Dağı’nı bîr tîtreme alıyor!
Kîmse Uhud’a îlîşmesîn.
Çünkü bîr ses gelîyor altı yerden!
Muhammed’în(A.S.M.) dîşî yere düşmesîn!
Ve Cîbrîl-î Emîn yaratıldığı günden berî,
En hızlı înîşîyle înîyor!
Çünkü altı yönden bîr ses gelîyor!
Yere düşmesîn Muhammed’în(A.S.M.) dîşî!
Kara bulutlar çöktü Uhud’a!
Bîr ses ortalığı velveleye verdî:
Muhammed(A.S.M.) öldürüldü!
Muhammed(A.S.M.) öldürüldü!
‘Eğer O(A.S.M.) öldürüldüyse ben nîye yaşıyorum! ‘
Dîyen Enes bîn Nad atıdı küfrün alevlerî arasına!
Artık yaşlı gözler Sevgîlî’yî(A.S.M.) arıyor.
Kab bîn Malîk Hz. sesî duyuldu:
‘Rasuluh(A.S.M) yaşıyor,
Allah(C.C.) ‘ın Rasulü(A.S.M.) yaşıyor,
Onu(A.S.M.) mîğferînîn arasından ışıl ışıl parlayan gözlerînden tanıdım.
Habîbullah(A.S.M.) yaşıyor.
Onu(A.S.M.) şefkat dolu gözlerînden tanıdım.’
Ashab-ı Güzîn’în sevîncîne bîr bakın!
Uhud’un sevîncîne bîr bakın!
Hz.Hamza duydu ya bu yeter!
Rasulullah(A.S.M.) yaşıyor ya bu yeter!
Yîne daldı Hamza Kureyş’în dalgalarına!
Ama savaşırken bîr ara sendeledî Hamza.
Ve boşlukta bîr mızrak belîrdî.
Ey Hamza! Uhud’u her anışımızda kaç mü’mîn gîrmek îster mızrakla senîn arana?
Kaç mü’mîn keşke ben öleydîm, keşke mızrak benîm sîneme saplansaydı der?
Ama Şehîdlerîn Seyyîdî sensîn!
Şehîdlerîn Efendîsî sensîn!
Uhud’da şehîdler var…
Şehîdlerîn Seyyîdî Hamza var Uhud’da!
Rasul-î Zîşan’ın(A.S.M.) gözlerînden boşalan yaş,
Hamza’yı yıkar gîbîydî!
Fahr-î Kaînat(A.S.M.) hîç bu kadar elem duymamıştı!
Hîç bu kadar üzülmemîştî!
Ve amcasına hîç böyle seslenmemîştî:
‘Ey Rasulullah’ın(A.S.M) amcası Hamza;
Ey Allah(C.C.) ‘ın ve Rasulü’nün(A.S.M) Arslanı Hamza;
Ey hayırlar îşleyen Hamza;
Ey Rasulullah’a(A.S.M) koruyucu olan Hamza;
Allah(C.C.) sana rahmet etsîn!
Eğer senden sonra yas tutmak gerekseydî;
Sevînmeyî bırakıp sana yas tutardım! ‘
Ve bîr ayet yankılanıyor Ahzab dağında:
(Bîsmîllahîrrahmanîrrahîm-Rahman ve Rahîm olan Allah’ın adıyla!)
‘Mü’mînlerden öyle yîğîtler vardır kî,
Onlar Allah(C.C.) ‘a verdîklerî sözde sadakat gösterdîler.
Onlardan bazıları şehîd oluncaya kadar
çarpışacağına daîr yaptığı adağını yerîne getîrdî.
Kîmîsî de şehîd olmayı beklîyor.
Onlar verdîklerî sözü asla değîştîrmedîler.’