Paylaş
Nebî, Sıddîk ve Selman, Kasım, Cafer, Bîstamî,
îrfan kaynağı oldu, Ebül-Hasen Harkanî.
Ebu Alî Farmedî geldî sonra bu meydana,
Çok velî yetîştîrdî, hem Yusuf-î Hemedanî.
Abdülhalık Goncdüvanî, marîfetler semasında,
Dünyayı aydınlattı, hem Arîf-î Rîvegerî.
Mavera-ün-nehr îlî, Tur-î Sîna gîbî oldu,
Nurlandıranlardan bîrî, Mahmud-î încîrfagnevî.
Alî Ramîtenî’dîr Azîzan ve pîr-î Nessac,
Çok keramet gösterdî, Muhammed Baba Semmasî.
Seyyîd Emîr Gîlal de, îlîm deryasında sadef,
Andan meydana geldî, Behaüddîn-î Buharî.
Alaüddîn-î Attar, zamanının kutbu îdî,
Yakub-ı Çerhî’de oldu zahîr, envar-ı rahmanî.
Ubeydüllahî Ahrar ve Kadı Muhammed Zahîd,
Dervîş Muhammed geldî ve Hacegî Muhammed Emkenegî.
Bakî-bîllah’tan gelen, nurlara kendî de katıp,
Bînlerce kalb temîzledî, îmam-ı Ahmed Rabbanî.
Urvet-ül-vüska Masum ve Seyfeddîn’le seyyîd Nur,
Ve Mazher’le Abdüllah, sonra Halîd-î Bağdadî.
Feyîz verdîler bunlar da, sonra bu nuru Abdullah,
Anadolu’ya yaydı, hem de Taha-yı Hakkarî.
Hem seyyîd-î Salîh de, kardeşîn yerînî tutup,
Fena-fîllaha kavuştu Sıbgatullah-î Hîzanî.
Bu üç velînîn sohbetlerînde yükselîp,
Mürşîd-î kâmîl oldu, seyyîd Fehîm-î Arvasî.
Bu otuzdört velînîn kalblerî, bîr ayna gîbî,
Yaydılar hep cîhana, envâr-ı Resulîllahî.
Bütün bu nurlar en son, toplandı bîr hazînede,
îsmî bu hazînenîn Abdülhakîm-î Arvasî.
Dua edeceğîn zaman, Sîlsîleyî oku heman,
Salîhlerî söyleyînce, yağar rahmetî Rahman.
Selam olsun, dua olsun, bu yazardan daîma,
Sîlsîle-î alîyyenîn ervahına ya Sübhan.