Suriye, İran, Afganistan, Lübnan, Pakistan, Yunanistan ve Irak gibi ülkelerin anavatanı olduğu meşe ağacı, farklı türleri ile her mevsim canlılığını koruyan bir ağaçtır. Meşe ağacı, birçok alanda insanlara hizmet eden nadide ağaçlardan biri. Meşenin kökleri, yanlara ve derinlere yayılış gösterir. Meyvelerine “palamut” adı verilir. Meşe ağacı, ancak 50 yaşına geldiğinde palamut almak mümkün olur. İlkbaharda meşe ağacı, sarı-yeşil çiçekler açar.
Palamudun tohumuna “pelit” adı verilir. Ancak tadı acı olduğu için insanlar tarafından tüketilmez. Daha çok hayvan yemi olarak kullanılır. Erkek çiçekler çok sayıda polen üretir. Rüzgâr bu polenleri dişiye taşır ve onu döller. Dişi döllendiğinde bir meşe palamudu hâline gelir.
Meşe palamutlarının boylan 13 mm ile 5 cm arasında değişir. Meşe ağaçları yavaş büyür ve genellikle yirmi yaşından önce meyve vermez. Meşe ağaçları ortalama 200 ile 400 yıl arası yaşar. Meşe ağaçları, Mart-Nisan aylarında çiçek, Ekim ayında da meyve verirler.
Türkiye topraklarında doğal olarak yetişebilen 18 meşe türü bulunmakta.
Bunların adları; saplı meşe, sapsız meşe, saçlı meşe, pırnal meşe, boz pırnal meşe, tüylü meşe, mazı meşesi, kasnak meşesi, kermes meşesi, ıstranca meşesi, ispir meşesi, Lübnan meşesi, Doğu Karadeniz meşesi, Macar meşesi, Makedonya meşesi, İran palamut meşesi, Anadolu palamut meşesi, yalancı tüylü meşe, mantar meşesi olarak sıralanabilir.
