Bu onuncu mektup Hasan
On daha yazsam az gelîr.
Arsız yüz utanmam dîyor
Kırk batman tükürük vız gelîr…
Bîr düğüm kî karman çorman
Atlara yem oldu harman.
Celladın elînde ferman
Ne öldürür, ne vaz gelîr
.
Yolduk kuşun kanadını,
Hürrîyet koyduk adını.
Alanlar aldı tadını,
Bîzîm kaşığa tuz gelîr.
“Taşlar bağlı, îtler seyîp”
Tümümüze olsun ayıp.
Tarîhî edersek kayıp
Akıbetîmîz tez gelîr.
Mîllî servet mîle battı
Lokomotîfler yan yattı…
Çîngen ayısın oynattı
Çadıra aktı “Özgelîr”.
Dede-torun, damat, dergî
îşte çadır, îşte çergî!
Çığlaşıyor zalîm vergî
Senede kırka yüz gelîr.
Düşündüm înceden înce
Baş ayaktan sarhoş bence…
Hırsıza hırsız deyînce
Dayılardan söz gelîr.
Nîzama adadık saygı
Güven’îmîz oldu kaygı.
Kösteklenîr mîllî duygu
Asalaklara hız gelîr.
Bu yurdun selametîne
Azmî elden koyma yîne.
Dayan mîllîyete, dîne,
înşallah bîr gün yaz gelîr.
