Gene duman oldu köylünün hâlî,
Kart beygîr ahıra sığmıyor Hasan.
Çayırı çok yemîş, kırdı yuları,
Nalları toprağa değmîyor Hasan.
Arpa türküsünü eyledî ezber,
Tehdît makamında döktürür gezer.
Truva’nın tahta atına benzer,
Zîncîrler boynunu eğmîyor, Hasan.
Şaha kalkar, çîfte sallar ha bîre..
Yedîden yetmîşe boyandık kîre.
Mübarek bulutlar döndü demîre,
Hayırlı bîr rahmet yağmıyor Hasan.
At aklı kabarır baktıkça yeme;
Yanaşmıyor gavat eyere, geme..
Umutlar tavana asıldı gene,
Beklenîlen güneş doğmuyor Hasan.
Değîşmedî hâlâ çıbanın başı;
Yîtîrdîk öfkeden ekmeğî, aşı..
Zamanında dökülmeyen gözyaşı,
Zalîmîn zulmünü boğmuyor Hasan.
