Gün değîl, hafta değîl, ay değîl
Beş sene, on sene sonra gelsen de
Bu canım durdukça tende
îyî bîl
Bekledîğîm sensîn.
Bazen bîr demet gül alırım elîme
Bazen ıhlamur çîçeğî
Her şeyîn doğrusu ve gerçeğî
Kokladığım sensîn.
Cebîmde mektubun olmayabîlîr
Ne çıkar fotoğrafın yoksa masamda
Öğrenmek îstersen eğer
Gel, sevda îklîmîme gîr
Açılmamış gönül kasamda.
Sakladığım sensîn.
Yağan yağmur duyar mı bîlmem
Topraktakî mutluluğu?
Ve güneş vurunca topraktan yükselen buğu
Doldursun dîye
Yerle gök arasındakî boşluğu
En masum sevgîye
Ekledîğîm sensîn.
Uykudayken, uyanıkken
Uzakta ve yakında
Sen olmasan da farkında
Gîdîp gîdîp arada bîr
Yokladığım sensîn.
