HİKMET-107
Keling dostlar barça turub aytaylık
Yadı bizni yaruğlukka tartar ermiş
Yadı birle şuru’ kılğan aşıklarnı
Niyazları kündin künge artar ermiş
Kimki aytsa Hakk yadını bağrı küyüb
Köz yaşını bârân kılıb rengi solub
Öz yakasın yangıldım dep özi tutub
Andağ aşık sır şarabın tatar ermiş
Uşbu yolnı mezesini bilmegenler
Öz yakasın tutub tövbe kılmaganlar
Dünyasığa mağrur bolub yürügenler
Hayvan erür belki andın better ermiş
Işk sevdası kimge düşse hane veyrân
Keçe kündüz didâr tileb yürür hayran
Işk yolıda közi yaşlığ bağrı biryân
Şeydâ bolub özin izleb yürer ermiş
Eyâ dostlar kabsab keldi karanğuluk
Ümidim bar ol İzimdin hem yaruğluk
Tarikatnı bazarıdur hem kuruğluk
Niyazlık kul kirib sevda eter ermiş
Kul Hace Ahmed ibret alğıl sed hezardın
Niyazsızlar behre almas ul bazardın
Fazıllıkda kuruğ kalur ul nazardın
Nâdân ömrin puçek pulga satar ermiş
