HİKMET-87
Kayu mahlûk Halık’ıga mûti’ bolsa
Alem halkı oşal kulnı süyer dostlar
Yâdın aytıb bağrı pişib içi küyse
Dem urganda sansız uçkun uçar dostlar
Tili köngli sarı birle zâkir bolub
Üçyüz altmış tamırları kanğa tolub
Yazu kışın bülbüldeyin vâle bolub
Sayra kılıb şahdın şahga konar dostlar
Bu köngülni bostanıdur aceb bostan
İçinde sayraşurlar hezar destan
Körinür her şahı üzre türlük elvan
Ni’metlerni bişgenini körer dostlar
Zâhir ni’met şükrini gafil bilmez
Bâtındagın kıyas birle körse bolmaz
Zâhir közi gaflet birle bakıb körmez
Bâtın közi açılsa ul körer dostlar
Bâtın közi açılsa cümle perde
Açılur keter kalmas hicab sırda
Cannıng közi hayran bolur oşal yerde
Bakıb iman nuru birle körer dostlar
Kul Hace Ahmed Yesevi’ning uşbu sözi
Aceb ermes bakıb körse sırdın közi
Fenâlık makamında özning özi
Fenâlık içre bakıb körer dostlar
