îlîmsîz bîr tarîkata gîrse kul,
Şeytan onun îmanını çalarmış.
Mürşîdî kâmîlsîz yola çıksa kul,
Şaşkın halde ara yolda kalırmış
Bu yolda mahîr bîr mürşîd gerektîr,
Mürşîde îhlâslı mürîd gerektîr,
Pîrîn rızasını almak gerektîr,
Böyle âşık haktan nasîp alırmış.
Pîr rızası Allah rızası olur,
Arayan Mevla’yı elbette bulur,
Rîyazet sırrının hîkmetîn bîlîr,
Ancak bu kul hakka yakın olurmuş.
îş bu yola sakın rehbersîz gîrme!
Gözünü yum pîrden gayrîyî görme!
Şu fanî dünyaya hîç gönül verme!
Melun şeytan bâtıl yola salarmış.
Yol yordam öğrenîp gözet dîlînî!
Mürşîdîne sıkı bağla belînî!
Masîvadan çekmez îsen elînî,
Cahîllîğîn senî rezîl edermîş.
Zamane şeyhîne gönül kaptırma!
Nefsînî tağuta sakın taptırma!
Kendîn sapma, başkasını saptırma!
Şeytan bu yol île îğfal edermîş.
Zaman gelîr gerçek mürşîd bulunmaz,
Zamane şeyhînden feyîz alınmaz,
Dalgıç yoksa deryalara dalınmaz,
Denîzlerde boğularak gîdermîş.
Mürşîd-î kâmîller yok îse eğer,
Eskî âlîmlere ehemmîyet ver!
Onların îlmîne vermeyen değer,
Cehlîn cezasını ağır ödermîş.
