1
ol kadîrîm kudret bîrlen nazar kıldı
hurrem bolup yîr astığa kîrdîm muna
ğarîb bendeng bu dünyâdın güzer kıldı
mahrem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Kadîr Rabb’îm kudret île nazar kıldı;mutlu olup yer altına gîrdîm îşte.
Garîp kulun bu dünyadan göçüp gîttî;mahrem olup yer altına gîrdîm îşte.
2
zâkîr bolup şâkîr bolup haknı taptım
dünyâ ukbâ haram kılıp yançıp tîftîm
şeydâ bolup rüsvâ bolup candın öttîm
bî-gam bolup yîr astığa kîrdîm muna
Zâkîr olup, şâkîr olup Hakk’ı buldum;dünya, ahret haram kılıp ezîp teptîm;
dîvane olup, rüsva olup candan geçtîm;gamsız olup yer altına gîrdîm îşte.
3
şömluğumdm tağ u taşlar sögtî mînî
fasîh tîlde sögüp aydı fîlîng kanı
âşık bolsang evvel barıp haknı tanı
merhem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Şomluğumdan dağlar, taşlar söğdü benî;açık dîlle söğüp dedî: Fîlîn hanî?
Âşık olsan, önce varıp Hakk’ı tanı!Merhem olup yer altına gîrdîm îşte.
4
sîznî bîznî hak yarattı tâat üçün
ey bü’1-acep îçmek yîmek rahat üçün
kâlü belâ dîdî ruhum mîhnet üçün
edhem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Sîzî, bîzî Hak yarattı tâat îçîn;ey acayîp, îçmek, yemek, rahat îçîn;
“Kalû belâ” dedî ruhum mîhnet îçîn;Edhem olup yer altına gîrdîm îşte.
nefsîm mînî köp yü^ürttî hakka bakmaykîçe
kündüz bî-ğam yördüm yaşım akmay
hây u heves mâ vü menlîk otka yakmay
pür-ğam bolup yîr astığa kîrdîm muna
Nefsîm benî çok koşturdu, Hakk’a bakmadan;gece gündüz gamsız yürüdüm, yaşım akmadan;
heveslerî, benlîk dâvasını ateşe yakmadan;gamla dolup yer altına gîrdîm îşte.
6
kulnı korsem hîzmet kılıp kuh boldum
tofrak-sıfat yol üstîde yoh boldum
âşıklarnı köyüp öçken külî boldum
hemdem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Bîr kul görsem, hîzmet kılıp kulu oldum; toprak gîbî yol üstünde yolu oldum;
âşıkların yanıp sönen külü oldum; hemdem olup yer altına gîrdîm îşte.
candın kîçîp mîhnet tarttım benden dîdî
kanlar yutup allâh dîdîm rahm eyledî
dûzeh îçre bolmasun dîp gamım yîdî
hurrem bolıp yîr astığa kîrdîm muna
Candan geçîp mîhnet ettîm, kulum dedî;kanlar yutup “Allah!” dedîm, rahm eyledî;
cehennemde olmasın deyîp tasalandı;mutlu olup yer altına gîrdîm îşte.
8
yaşım yîttî altmış üçke bîr künçe yok
vâ-dîrîğâ haknı tapmay könglüm smuk
yîr üstîde sultân mîn dîp boldum uluk
şâkîr bolup yîr astığa kîrdîm muna
Bîr gün değîl, altmış üçe erdî yaşım;yazık, Hakk’ı bulmamaktan kırık gönlüm;
yer üstünde sultanım deyîp kîbîrlendîm;şâkîr olup yer altına gîrdîm îşte.
9
şeyh nün dîben dava kılıp yolda kaldım
fes ü destâr pûçek pulğa satıp kîldîm
nefs ü hevâ tuğyan kıldı harıp kaldım
bî-dem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Şeyhîm dîye dâva kılıp yolda kaldım;fes, sangı değersîz pula satıp geldîm;
boş îstekler coşup taştı, yorulup kaldım;huzursuz olup yer altına gîrdîm îşte.
10
başım tofrak özüm tofrak cîsmîm tofrak
hak vaslığa yîter mîn dîp ruhum müştak
köydüm yandım bola’lmadım hergîz afak
şebnem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Başım toprak, kendîm toprak cîsmîm toprak;”Hakk’a kavuşur muyum?” dîye, ruhum müştak;
kavurulup yandım, olamadım asla ap-aküs şebnem olup yer altına gîrdîm îşte.
11
pîr-î muğân nazar kıldı şarâb îçtîm şîblî
yanglığ sema urup candın kîçtîm sermest
bolup îl ü halkdın tanıp kaçtım
zemzem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Pîr-î muğân nazar kıldı, şarap îçtîm;Şîblî gîbî sema kılıp candan geçtîm;
sermest olup însanlardan uzaklaştım;Zemzem olup yer altına gîrdîm îşte.
12
kul hâce ahmed-nâsîh bolsang özüngge bol
âşık bolsang candın kîçîp bîr yolı öl
nâdânlarğa aytsang süzüng kılmaz kabul
muhkem bolup yîr astığa kîrdîm muna
Kul Hâce Ahmed, nâsîh olsan, kendîne ol;âşık olsan, candan geçîp bîr defa öl;
cahîllere desen, sözünü kılmaz kabul;mukhem olup yer altına gîrdîm îşte.
