Münacat etti miskin Hace Ahmet
İlahi kıl bütün insanlara rahmet
Garip Ahmet sözü asla eskimez
Eğer ki yer altına girse çürümez
Okuyana kılarım ben şefkat
Kıyamette kılacağım şefaat
Huda kılsa nasip bana cennet
Okuyanlara dilerim ben şefaat
Dileği her ne ise Tanrı vere
Muhabbet şavkın gönlüne sere
Benim hikmetlerim aleme dolan
İşitmeden kim ölse kılar arman
Benim hikmetlerim dertliye derman
Kişi nasip almazsa yollarda kalan
Benim hikmetlerim fermanı Sübhan
Okuyup anlasan manayı Kur’an
Benim hikmetlerim alemde sultan
Kılar bir lahzada çölü gülistan
Kırılmışlık ile kılsa namazı
Kabul olur onun Hakka niyazı
Benim hikmetimi aşıka deyin
Gönlü ayna gibi sadıka deyin
Tamamı kör sağır batını güzaf
Tüm iklimi gezdim bulmadım saf
Benim hikmetimi sarrafa deyin
Kerem sahibi o Vahhab’a deyin
Adil padişah o bir adı sadık
Kılar bir lahzada vaslına layık
Benim hikmetlerim cahil işitmez
Gönlü kara olan öğüdüm almaz
Her kim yazı yazsa nesirle yazsın
Nesirle yazarak maksada varsın
Nasihatler kılar yaşlıya gence
Anlamadan iyi ve kötü nece
İnansın diye bir çok akılsızlar
Velilerden bunları nakil kılarlar
Hal dili ile ben amayı dövdüm
Hakikat dili ile cahili sövdüm
Eğer alim olsa sadaka canım
İşitip anla inci cevherdir sözüm
İnci cevher sözüm aleme saçsa
Okuyup anlasa Kuranı açsa
O alime canımı kurban kılarım
Bütün ev barkımı ihsan kılarım
Hani alim hani amil yarenler
Hak’tan söyleyene canın verenler
Kendini bildi ise Hakkı bildi
Huda’dan korktu ve insafa geldi
Diri oldukça cihanda har olmaz
Okuyan bendeler hiç bimar olmaz
Kıyamette ona hadi olurum
Eğer dertli olsa deva olurum
Eğer yüz yıl ömür bulsa o da yetmez
Eğer yer altına girse fikri çürümez
Kişi hikmet etse canı ile
Çıkar canı onun imanı ile
Kulağa almazsa bu sözü nadan
Ona insan deme o cinsi hayvan
Hudayım sözünden çıkan bu hikmet
İşitene yağar baranı rahmet
Melun şeytan tutmaz onun yolunu
Muhammet Mustafa tutar elini
Benim hikmetlerim dertsize deme
Cevherim bahasız cahile verme
Yesevi hikmetlerin kadrine yat sen
Aşk küpünden meyi bir katre tat sen
