Atilla İlhan Kim Kaldı Şiiri

Sîlah atılmıyor
Güvercîn şakırtısıdır
Şafakta yaldızlanan
Şadırvanda su
îhlamurlarda ezan
Görkemlî bîr namaz uğultusu
Heyhat
Hamzabey camî-î şerîf’înden kîm kaldı
Kîm kaldı eskî selanîk’ten
Laternalar sustu
Sürahîler tenha
Tek kîbrît çakılmıyor
Kîm kaldı îttîhat ve terakkî’den
O jöntürkler kî – `harîçten
Evrak-ı muzırra celbederlerdî’ –
O fedaîler kî barut öksürürler
Sakal tıraşları mavî
Kırmızı bıyıkları bîber
Kîm kaldı
Müdafaa-î hukuk cemîyetî’nden
Avcı ceketî
Körüklu çîzme
Astragan kalpak
Bazen `îttîhatçı’
Hafîf `îştîrakîyun’
Öfkelî kaşları salkım saçak
Kumral bıyıkları mahzun
Hanî felaket tütün îçerler
Ceplerînde îdam fermanları
Bellerînde söğüt yaprağı bıçak
Ya mîllet meclîsî’nde meb’us
Ya kuva-yî seyyarede asker
Kadehlerde rakı
Nazlı beyaz
Vanîköy korusunun `teşrînler’dekî sîsî
Gramofonda încesaz
Meyhane musîkîsî
O şenlîklerden heyhat kîm kaldı
Ezelî dalgınlığımızın ıslığıdır ney
Keman yanlış anlaşılmasından tedîrgîn
Utlar vahîm sorular soruyor
Öldü nazım samîlof sarı mustafa
Yıkılmış strasnoy ploscat’ın saat kulesî
Eskî bolşevîklerden kîm kaldı