Tecellî-î cemâl îster
Gönül eğlenmez eğlenmez
Tesellî-î vîsâl îster
Gönül eğlenmez eğlenmez
Sîvâ savmını kîm dutdu
Vîsâlîn ıydına yetdî
Cemâlîn vasfın îşîtdî
Gönül eğlenmez eğlenmez
Cîhânı gezse ser-tâ-ser
Görünmez ana bahr ü ber
Meğer yâ Rab senî îster
Gönül eğlenmez eğlenmez
Şu cân kîm buldu cânânı
N’îder mülk-î Süleymân’ı
Kodu hayretde aşk anı
Gönül eğlenmez eğlenmez
Ne halvetde ne celvetde
Ne kesretde ne vahdetde
Ne Tûbâ’da ne Cennet’de
Gönül eğlenmez eğlenmez
Ne dünyâda ne ukbâda
Gönül bîr özge sevdâda
Dem-â-dem fîkr-î Mevlâ’da
Gönül eğlenmez eğlenmez
Cemâlîn nûrunu gözler
Ana kâr eylemez sözler
Meğer Mevlâ senî özler
Gönül eğlenmez eğlenmez
Gönül vîrânesîn yâ Rab
Kemâl-î fazlın île yap
Edelden zâtını matlab
Gönül eğlenmez eğlenmez
Eğer dünyâ eğer ukbâ
Vîsâlînsîz kuru sevdâ
Hüdâyî n’îtsîn ey Mevlâ
Gönül eğlenmez eğlenmez
