Bilindiği gibi Aziz Mahmud Hüdâyî, “mutasavvıf, âlim, şair ve Celvetiye tarikatının kurucusu”dur. Asıl adı Mahmûd’dur. Aslen, Cüneyd-i Bağdâdî Hazretlerinin neslinden olup seyyiddir. 1541 yılında Koçhisar’da doğdu. Bursa’da Muhammed Üftâde’den feyz aldı. 1598 de Üsküdar’da câmi ve dergâh yaptırdı. 1628’de vefât etti. İrşad ve mânevî terbiyesini şiirleriyle de devam ettiren Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri, bu sahada da gönülleri tenvîr eden pek tesirli eserler vermiştir. Bugün dahî büyük bir gönül hazzı içinde söylenmekte olan pek çok bestelenmiş şiiri vardır. Bu nedenle Aziz Mahmud Hüdayi en güzel şiirlerini derleyerek anıyoruz. İşte Aziz Mahmud Hüdayi’nin şiirlerin‘den “Divan-ı ilahiyat 182” sözleri…
Kulun eksikliğine bakma lutf et
Hatâ kuldan atâ senden efendi
Celâlin âteşine yakma lutf et
Hatâ kuldan atâ senden efendi
Erişse lem’a nûr-ı kibriyâdan
Geçerdi zulmet-i kibr ü riyâdan
Halâs eyle meded hubb-i sivâdan
Hatâ kuldan atâ senden efendi
Kulun cürmü ne denlü olsa ger çok
Değildir rahmet ü fazlından artuk
Atâ vü fazl u cûdun gâyeti yok
Hatâ kuldan atâ senden efendi
Beşerden şer cüz olmuşdur ilâhî
Nice eksik ola cürm ü günâhı
Umarız ola afv-ı pâdişâhı
Hatâ bizden atâ senden efendi
N’ola olsa ibâda fazl u rahmet
Kerem deryâsına yokdur nihâyet
Hüdâyî bendene eyle inâyet
Hatâ kuldan atâ senden efendi
