Bilindiği gibi Aziz Mahmud Hüdâyî, “mutasavvıf, âlim, şair ve Celvetiye tarikatının kurucusu”dur. Asıl adı Mahmûd’dur. Aslen, Cüneyd-i Bağdâdî Hazretlerinin neslinden olup seyyiddir. 1541 yılında Koçhisar’da doğdu. Bursa’da Muhammed Üftâde’den feyz aldı. 1598 de Üsküdar’da câmi ve dergâh yaptırdı. 1628’de vefât etti. İrşad ve mânevî terbiyesini şiirleriyle de devam ettiren Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri, bu sahada da gönülleri tenvîr eden pek tesirli eserler vermiştir. Bugün dahî büyük bir gönül hazzı içinde söylenmekte olan pek çok bestelenmiş şiiri vardır. Bu nedenle Aziz Mahmud Hüdayi en güzel şiirlerini derleyerek anıyoruz. İşte Aziz Mahmud Hüdayi’nin şiirlerin‘den “Dîvân-ı İlâhîyât 56” sözleri…
Dölenmez gönlümüz senden ayruğa
Var ise sevdiğim sendedir sende
Hîç avunmaz oldu aza ve çoğa
Var ise sevdiğim Sendedir sende
Şu âşık kim aşkın dolusun içdi
Kendiden el yuyup gayrıdan geçdi
Gönül mürgü eski yuvadan uçdu
Var ise sevdiğim sendedir sende
Dîvâne gönlüme bilmezem n’oldu
Kendüyü yitirip hayretde kaldı
Aranıp aranıp bulunmaz oldu
Deli gönlüm meger sendedir sende
Doymaz oldu yürek hasret-i yâre
Derd ile kalmışım şöyle âvâre
Bunu bildim ki yok gayrıdan çâre
Var ise gönlüm sendedir sende
Gerçek âşık olan cândan el siler
Vahdet sarâyına erişmek diler
Hüdâyî çokdan ol yollarda yeler
Deli gönlüm meger sendedir sende
