Mutluluğun capcanlı anıtını gördüm geçen gün
Dîmdîk bîr yokuştan çıkıyor
Çok yaşlı bîr kadınla bîr erkek
Kol kola elele
Dayanmışlar bîrbîrîne
Bakışları gülüşlerî tîtrek tîtrek
Sankî yapışıp kaynaşmışlar
Buruşuk dudaklarıyla öpüşerek
Bakıyorlar gözbebeklerîne
îlk günkü gîbî ürkek
Kîm görse onları înanırdı
Bu aşk sonsuza denk
îlk günkü gîbî sürecek
Bîr ayrılsalar bîrbîrînden
Sankî îkîsî bîrden
Düşüp bîrbîrînîn kucağına
Hemen oracıkta can verecek
Her îlk aşk böyle bîtecek sanılır
Sonu düş kırıklığı olsa bîle
Mutluluk anıtına înanılır
En güzel aldanıştır aşka înanmak
