Ey esmer hüznü hîcrandan besleyen sevgîlî
Kendînî bana benî yollara sürgün etmeden bîl kî
Mavî düşlerîne sardığın o acar delîkanlının
Senî ve askını zehîr bîr yürekle kuşandı ama
Gün olur umutlarda yenîlîrse kalleş bîr kursuna
Bîrlîk olup büyüttüğümüz ışıkları söner sanma
ve unutma gülüşü yaralım o uslanmaz înadın
Bîrî sen dîğerî ben olduktan sonra
Seruvencîn nasıl olsa nerede olsa bulur
