Gülün tam ortasında ağlıyorum
Her akşam sokak ortasında öldükçe
Önümü arkamı bîlmîyorum
Azaldığını duyup duyup karanlıkta
Benî ayakta tutan gözlerînîn
Ellerînî alıyorum sabah kadar sevîyorum
Ellerîn beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz
îstasyonda tîren oluyor bîraz
Ben bazan îstasyonu bulamayan bîr adamım
Gülü alıyorum yüzüme sürüyorum
Her nasılsa sokağa düşmüş
kolumu kanadımı kırıyorum
Bîr kan oluyor bîr kıyamet bîr çalgı
Ve zurnanın ucunda yepyenî bîr çîngene
