Ey, insan adını taşıyan varlık,
kendine gel, uyan gafletden artık!
Se’âdet yolun, göremezsen nâdân,
niye vermiş sana, bu aklı Yezdân?
niçin geldin fâni cihâna, böyle!
yalnız yemek içmek için mi, söyle?
Bilirsin, bir rû da vardır insanda,
psikoloji olayları meydanda.
Muhakkak, dünyâya gelen, ölüyor,
o zemân ruhlara aceb n’oluyor?
İleriyi görmek, elbet insanlık,
bunu sağlar sanma, hıristiyanlık.
İslâmî kötüler, onlar dâimâ,
İncilde, böyle mi söyledi îsâ?
İslâmiyyeti bilmiyorum dersin,
nasıl, münevverlik iddiâ edersin?
Gençlik geçdi, sanki tatlı bir rüyâ,
bütün ömür de, bir sâfatdır güyâ,
İslâmî, sanırım etmezsin teslim,
anlamadan hiç, verilir mi hüküm?
Din dersine lüzum yokmuş lisede,
böyle mi söyleniyor, kilisede?
İslâmî bilmediğin, pek âşikâr,
ki bunu eyliyemezsin, hiç inkâr,
Ne olur, bir din kitâbı okusan,
İnsanlığı öğrenirsin, o zemân.
