Ezelde takdir olunan anda, geldim
cihâna, rûh çıkınca ten serâyım yıkılıp virân olur.
Su, toprak ve gazlardan, cismim geldi meydâna,
yer altında çürüyerek, hâk ile yeksân olur.
Bu beden parçalanarak, bir avuç toprak kalır,
her zerresi dağılarak, hudûdsuz meydân olur.
Anaerobik mikroblar, cismime hücûm eder,
benliğimi onlar alup, varlığım nihân olur.
Sonra duygu organlarım, toplanır bu meydânda,
kalkarlar hepsi mezârdan, bir behâristân olur.
Yevmi (Tüblâ)dır o zemân, her mafnâ sûret alır,
kimi nebât, kimi hayvân, kimisi inşân olur.
