Gel ey âkil visâl iste, uyan artık hevâdan geç!
hemân rûyi cemâl iste, yeter, hubbi sivâdan geç!
Gönül mülkün tertemiz et, gider kirleri, paslan,
bülûs ile ibâdet et, ucub ile riyadan geç!
Bilirsin, bu fenâ mülkü, değildir kimseye bakî,
bekâyı lâ yezâl iste, bu mülkü bî vefâdan geç!
Parâya pûla aldanma, seni avlamasın dünyâ!
süs ve ziynetine bakma, çürük olan binâdan geç!
