Gel ey gurbet diyârında, esîr olup kalan insan,
gel ey dünyâ harabında, yatıp gâfil olan insan!
Gözün aç, etrafa bir bak, nice beğler gelip geçdi,
ne mecnûndur bu fâniye, gönül verip duran insan!
Kafesde bülbüle şeker verirler, fekat hiç durmaz,
aceb niçin karâr eder, bu zindana giren insan!
Aklını başına topla, elinde var iken fırsat,
sonsuz azâb çekecekdir, (Adam sen de) diyen insan.
Bu beyit yarım yazılmış