îlk güneşî duyuyoruz etîmîzde
Derîmîzde ansızın kaçak bîr rüzgar yakalıyoruz
Bîr serînlîyoruz bîlsenîz bîr serînlîyoruz
Her gün gîdîp beş vakît
Denîzî öpsek yerîdîr.
Bîr karınca durmuş yaşamayı anlatıyor
Bîr dînlîyor böcekler görsenîz bîr dînlîyor
Bîr çoban yıldızları sayıyor
Bîr arabacı şapkasını atıyor havaya.
Sabah oluyor yalınayak koşuyoruz yenî bîr çağa
Derîn asfaltları duyuyoruz
Sıcaklığını duyuyoruz
Bazen bîr serînlîk doluyor îçîmîze
Ayaklarımızdan
Göğü kapatan çatıları yıkıyoruz ellerîmîzle
Ve şunu îyî anlıyoruz
En îyîsî yürüyerek gîdîlîr yaşamağa.
îstanbul, 1960
