Boğuk bîr bakışın oluyor senîn
Bîr gîrdap derînlîğînde kayboluyor gîbîyîm
Yok gîbî yaşamak bu kalkıp kurtulmak gîbî kalabalıktan
Durma bana türkü söyle Anadolu olsun
Susuz dudak gîbî çatlak olsun
Karanfîl gîbî olsun kara çîçek gîbî solgun yüzün
Durmadan akıyor kalbîm ayaklarına bana karanlık bakma
Ağıyorum bîr karanlık karayel saçlarına
Çekme ülkemden nar yangını gözlerînî
Benî bu kentten kurtar benî yalnız ko gît benî
Arıyorum arıyorum o îlk çağ ırmaklarında sedef ellerînî
Susmam senî ürkütmesîn îçîmde çağlar var bîlmelîsîn
Katı bîr yalnızlık bu bîlmelîsîn
Kaçmam kendîmî bulmam ben senden yoksunum îyî bîlmelîsîn.
Şu yalnızlık çıkmazında önümde nîye sen varsın
Nîye her şey bîr anda kayıyor sen kayıyorsun
Kalbîm nîçîn bu kadar yabancı sen nîye yoksun
Bîr sam yüklü gecelerî îçîmden atamıyorum
Nîye bunları bîr anda unutamıyorum
Hadî tut elîmden gök gîbî ölü kadar yalnızım.
