Mehmet Akif Ersoy, İstiklal Marşı’nın güftekarı, şair ve yazarıdır. İlk şiirlerini, İstanbul İdadisi’nde okurken yazdı. 20 Aralık 1873 senesinde dünyaya gelen ve 27 Aralık 1936 senesinde hayatını kaybeden Mehmet Akif Ersoy Türkiye Cumhuriyeti’nin ulusal marşı olan İstiklal Marşı’nın yazarıdır. En önemli iki eserleri İstiklal Marşı ve şiirlerini yedi kitap halinde topladığı Safahat’tır. İşte Mehmet Akif Ersoy tarafından kaleme alınan olmaz ya tabi yazdığı sözleri..
-Hîç bîlenle bîlmeyen bîr olur mu? –
(Kuran-ı Kerîm)
Olmaz ya… Tabîî… Bîrî însan, bîrî hayvan!
Öyleyse cehalet denîlen yüz karasından
Kurtulmaya azmetmelî baştanbaşa mîllet.
Kâfî değîl mî, yoksa bu son ders-î felaket?
Son ders-î felaket neye mal oldu? Düşünsen:
Beynîn erîyîp yaş gîbî damlardı gözünden!
‘Son ders-î felaket’ ne demektîr? Şu demektîr:
Gelmezse eğer kendîne mîllet, gîdecektîr!
Zîra, yenî bîr sadmeye (çarpmaya) artık dayanılmaz;
Zîra, bu sefer uyku ölümdür; uyanılmaz!
Coşkun, koca bîr sel gîbî, daîm beşerîyyet,
Müstakbele (geleceğe) koşmakta verîp seyrîne şîddet.
Dağlar, uçurumlar, ona yol vermemek îster…
Lakîn o, ne yüksek ne de alçak demez örter!
Akvam (kavîmler, mîlletler) o büyük nehre katılmış bîrer ırmak…
Elbet katılır… Hangîsî îster gerî kalmak?
Bîzler kî bu müthîş, bu muazzam cereyanla
Uğraşmaktayız… Bak, ne kadar çılgınız anla!
Uğraş bakalım, yoksa îşîn, hey şaşkın!
Kurşun gîbî sur’atlî, denîzler gîbî taşkın
Bîr çağlayanın menba-î dehhaşına (dehşetlî kaynağına) doğru
Tırmanmaya benzer, yüzerek, başka değîl bu!
Ey katre-î avare (zavallı damla) , bu cuşun, bu huruşun
Ahengîne uymazsan, emîn ol, boğulursun!
Yıllarca, asırlarca süren uykudan artık,
Sîlkîn de muhîtîndekî zulmetlerî yak, yık!
Bîr baksana: gökler uyanık, yer uyanıktır;
Dünya uyanıkken uyumak, maskaralıktır!
Eyvah! Bu zîlletlere sensîn yîne îllet…
Ey derd-î cehalet, sana düşmekte bu mîllet,
Bîr hale getîrdîn kî, ne dîn kaldı, ne namus!
Ey sîne-î îslam’a çöken kapkara kâbus,
Ey hasm-ı hakîkî (derçek) , senî öldürmelî evvel:
Sensîn bîze düşmanları üstün çıkartan el!
Ey mîllet uyan! Cehlîne kurban gîdîyorsun!
îslam’ı da batsın, dîye tutmuş ye dîyorsun!
Allah’tan utan! barî bırak dînî elînden…
Gîr leş gîbî topraklara kendîn, gîreceksen!
Lakîn, ne demek bîzlerî Allah île îskat (susturmak) ?
Allah’tan utanmak da olur, îlîm île… Heyhat!
18 Cemazîyelevvel 1331
11 Nîsan 1329
1913
