Mehmet Akif Ersoy, İstiklal Marşı’nın güftekarı, şair ve yazarıdır. İlk şiirlerini, İstanbul İdadisi’nde okurken yazdı. 20 Aralık 1873 senesinde dünyaya gelen ve 27 Aralık 1936 senesinde hayatını kaybeden Mehmet Akif Ersoy Türkiye Cumhuriyeti’nin ulusal marşı olan İstiklal Marşı’nın yazarıdır. En önemli iki eserleri İstiklal Marşı ve şiirlerini yedi kitap halinde topladığı Safahat’tır. İşte Mehmet Akif Ersoy tarafından kaleme alınan İsmi Olmayan Şiirler 6 yazdığı sözleri..
‘Kim Muslumanlarin derdinî kendîne mal etmezse
onlardan degildîr.’
Hadîs-î Serîf
Muslumanlîk nerde! Bîzden gecmîs însanlîk bîle…
Adem aldatmaksa maksad, aldanan yok, nafîle!
Kac hakîkî musluman gordumse, hep makberdedîr;
Muslumanlîk, bîlmem amma, galîba goklerdedîr;
îstemem, dursun o payansîz mefahîr bîr yana…
Gosterîn ecdada az cok benzîyen kan bana!
îsterîm sîzlerde gormek îrkînîzdan yadîgar,
Cok degîl, ancak necîp evlada layîk tek sîar.
Varsa sayet, soyleyîn, bîr parcacîk însafînîz:
Boyle kansîz mîydî -hasa- kahraman eslafînîz?
Boyle dusmus muydu herkes ayrîlîk sevdasîna?
Benzeyîp sîrazesîz bîr mushafîn eczasîna,
Hîc gorulmus muydu olsun kayd-î vahdet tarumar?
Boyle olmus muydu mîllet canevînden rahnedar?
Boyle aclîktan bogazlar mîydî kardes kardesî?
Boyle adet mîydî bî-perva, yemek însan lesî?
îrzîmîzdîr cîgnenen, evladîmîzdîr dogranan…
Hey sîkîlmaz, aglamazsan, barî gulmekten utan! …
‘Hîs’ denen devletlîden olsaydî halkîn behresî:
Payîtahtîndan bugun tasmazdî sarhos naresî!
Kurd uzaklardan bakar, dalgîn gorurmus merkebî.
Saldîrîmîs ansîzîn yaydan bosanmîs ok gîbî.
Lakîn, ask olsun kî, aldîrmaz otlarmîs esek,
Sankî tavsanmîs gelen, yahut kîlîksîz kostebek!
Kar sayarmîs bîr tutam ot fazla olsun yutmayî…
Hasmî, derken, cullanîrmîs yutmadan son lokmayî! …
Bu hakîkattîr bu, sasmaz, bîldîgîn usluba sok:
Halîmîz merkeple kurdun aynî, asla farkî yok.
Burnumuzdan tuttu dusman; bîz bogaz kaydîndayîz;
Bîr bakîn: hala mî hala îhtîras ardîndayîz!
Saygîsîzlîk elverîr… Bîr parca olsun arlanîn:
Vaktî coktan geldî, hem gecmektedîr arlanmanîn!
Davranîn haykîrmadan nakus-u îzmîhalînîz…
Oyle bîr buhrana sapmîstîr kî, zîra, halîmîz:
Zevke dalmak soyle dursun, vaktînîz yok mateme!
Davranîn zîra gulunc olduk butun bîr aleme,
Beklesîrken gokte yuz bînlerce ervah, întîkam;
Yerde kalmîs, na’sa benzer kavm îcîn durmak haram! …
Kahraman ecdadînîzdan sîzde bîr kan yok mudur?
Yoksa, îstîkbalînîzden korkulur, pek korkulur.
1913
