Mehmet Akif Ersoy, İstiklal Marşı’nın güftekarı, şair ve yazarıdır. İlk şiirlerini, İstanbul İdadisi’nde okurken yazdı. 20 Aralık 1873 senesinde dünyaya gelen ve 27 Aralık 1936 senesinde hayatını kaybeden Mehmet Akif Ersoy Türkiye Cumhuriyeti’nin ulusal marşı olan İstiklal Marşı’nın yazarıdır. En önemli iki eserleri İstiklal Marşı ve şiirlerini yedi kitap halinde topladığı Safahat’tır. İşte Mehmet Akif Ersoy tarafından kaleme alınan İstiklâl Marsi yazdığı sözleri..
-Kahraman Ordumuza-
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benîm mîlletîmîn yıldızıdır, parlayacak;
O benîmdîr, o benîm mîlletîmîndîr ancak.
Çatma, kurban olayım, çehrenî ey nazlı hîlâl!
Kahraman ırkıma bîr gül… Ne bu şîddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl;
Hakkıdır, Hakk’a tapan, mîlletîmîn îstîklâl.
Ben ezelden berîdîr hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangî çılgın bana zîncîr vuracakmış? Şaşarım!
Kükremîş sel gîbîyîm: Bendîmî çîğner, aşarım;
Yırtarım dağları, engînlere sığmam taşarım.
Garb’ın âfâkını sarmışsa çelîk zırhlı duvar;
Benîm îman dolu göğsüm gîbî serhaddîm var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bîr îmânı boğar,
«Medenîyyet! » dedîğîn tek dîşî kalmış canavar?
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın;
Sîper et gövdenî, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana va’dettîğî günler Hakk’ın…
Kîm bîlîr, belkî yarın, belkî yarından da yakın.
Bastığın yerlerî «toprak! » dîyerek geçme, tanı!
Düşün altındakî bînlerce kefensîz yatanı.
Sen şehîd oğlusun, încîtme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı.
Kîm bu cennet vatanın uğruna olmaz kî fedâ?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün vârımı alsın da Hudâ,
Etmesîn tek vatanımdan benî dünyâda cüdâ.
Rûhumun senden îlâhî şudur ancak emelî:
Değmesîn ma’bedîmîn göğsüne nâ-mahrem elî;
Bu ezanlar -kî şehâdetlerî dînîn temelî-
Ebedî, yurdumun üstünde benîm înlemelî.
O zaman vecd île bîn secde eder -varsa- taşım;
Her cerîhamdan, îlâhî, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır rûh-î mücerred gîbî yerden na’şım!
O zaman yükselerek Arş’a değer, belkî, başım.
Dalgalan sen de şafaklar gîbî ey şanlı hîlâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsî helâl.
Ebedîyyen sana yok, ırkıma yok îzmîhlâl:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürrîyyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan, mîlletîmîn îstîklâl.
