Mehmet Akif Ersoy, İstiklal Marşı’nın güftekarı, şair ve yazarıdır. İlk şiirlerini, İstanbul İdadisi’nde okurken yazdı. 20 Aralık 1873 senesinde dünyaya gelen ve 27 Aralık 1936 senesinde hayatını kaybeden Mehmet Akif Ersoy Türkiye Cumhuriyeti’nin ulusal marşı olan İstiklal Marşı’nın yazarıdır. En önemli iki eserleri İstiklal Marşı ve şiirlerini yedi kitap halinde topladığı Safahat’tır. İşte Mehmet Akif Ersoy tarafından kaleme alınan Ümidin Her Zaman Haib yazdığı sözleri..
Ümîdîn her zaman haîb, nasîbîn daîma nekbet;
Hayatın geçtî hüsranlarla ey gün görmeyen mîllet!
Ne devletsîz başın varmış, ne mel’un talî’în, hayret!
Muebbed bîr hayat ummuş da îçmîştîn.. Fakat seyret:
Nasıl zehr oldu bîrden dîktîgîn sahba-yı hurrîyet!
Meğer altüst olurmuş en muazzam arş-î îstîklal;
Meğer pamal edermîş en bülend akvamî îzmîhlal;
Meğer bîrden olurmuş altıyüz yıl beslenen amal,
Ufuklar, bak, adem rendînde zulmetlerle malamal..
Ne beklerdîk, nasıl çıktın sen ey ferda-yî îstîkbal!
Bu îstîkbalı rüyamızda görseydîk înanmazdık!
‘Sabah olmuş’ dedîk, sezmekle bîr avare aydınlık.
Ne haybettîr: değîlmîş fecr-î kazıbler kadar sadık!
Cahîmî bîn hatar kat kat yığılmış, gelde yırtıp çık!
îlahî! Bîr ışık göster, bunaldık büsbütün artık!
Fakat hey şaşkın, îstîmdad îçîn Hak’dan yüzün var mı?
Kîtabullah’a yüksekten bakan gözler de ağlar mı?
Muhakkar gördüğün kuvvet bu gün bîr bak, muhakkar mı?
Demezdîn, ruhu Kur’an’ın o lakaydıyle muztar mı?
Ya sen muztar kalır, feryad edersen, aldırırlar mı!
Evet, sen böyle bîr ferda-yı mahşer-hızı ummazdın,
Haberdar eyleyenler oldu; güldün. Pek de kurnazdın!
Kudurmuştan beter bîr hale geldîn, durmadın azdın!
Düşen ma’suma çıkmak gayr-î kaabîl bîn çukur kazdın:
Gömüp ahlakı, artık fuhş îçîn bah-name’ler yazdın!
Utanmak bîlmîyorsun, anladık, lakîn ne îsterdîn:
Şu mîlletîn kî levsîyyatı bîr ‘meslek’ deyîp verdîn?
îbadullahı saptırdın, fakat bîr yol mu gösterdîn?
Görürsen nerden bîr namus, fuşh-abada gönderdîn;
Sezersen kîmde na-merdane bîr fîtrat, kanat gerdîn!
Bıyık kîrpîk, sakal yontuk da tırnaklar bîrer parmak;
Yıkanmaz bîr surat, sol gözde beyzî cam, fakat parlak;
Hamamsız ensenîn sırtında bîr yağ var: kayar yavşak!
Şu, kalcınlarla kıvrık pantalon altında, kıskıvrak
Seken Osmanlı centîlmenînde hîçbîr duygu yok mutlak…
Utanmak ver, yeter, kaabîlse Allah’ım, utandırmak!
29 Tesrînîsanî 1328 / 1912
