İşi zaten yorucu, evine yürüyecek,
Evinde yemek pişmez, tekrar şehre inecek…
Lokantanın birinde, karnını doyuracak,
Hâlinden belli yorgun, mahalleye varacak…
Dolmuşlar onu dışlar, otobüs beklemekte,
Otobüsse tam dolu, yerse verilmemekte…
Derken bir yer boşalır, başkasına verilir,
Bayan 40 yaşlarında bu hiç sorun değildir…
Önde çocuk oturur,15 yaşlarında var,
Şahsımsa dikilmekte, bunu normal karşılar…
Arkamda yer boşalır, belki yer verilmiştir,
Şahsım için değilmiş, tercih bir kız içindir…
Kız oturmak istemez, geriye doğru yürür,
Biraz ısrar ederler, şahsım buna üzülür…
Biz oturalım derken, ardından lâf vurulur,
Yaşlısın otur denir, lâf tam oturtulmuştur…
Şahsımız hemen kalkar, yorgundur ve hassastır,
Özür dahi dilemiş, yerinden de kalkmıştır…
Bu kız 14 yaşında, başında örtüsü var,
Ne anne, ne de nine daha çocuk yaştalar…
Oysa oturanlar var, ekseriyetle hep genç,
İş dönüşüm olmasa yine de değilim dinç…
Lâf söyleyen bir baksa çocuklar koltuklarda,
Elimde paketler var, bel fıtığım bir yanda…
(2013)
