Şereflîyîz ümmetçe,
İnsan Rab’bîne muhtaç,
Nefîsler hep günahkâr,
Çünkü doymuyor hep aç…
Bîzî cennetîne al,
Bîr kul af dîlîyor senden,
Sevabı bîrîkmedî,
Korkuyor cehennemînden…
Sana yüzü kalmadı,
Çok günahkârın bîrî,
bâtılda çok aldandı,
Tövbekârından bîrî…
(1995)
