İnsan riyakâr varlık, açtır şükrünü edemez.
Nefsi hep isyankârdır, doyduğunu söylemez.
Şeytan kibirlendirir, hakikat kavranamaz.
Biriktirdikçe ister, tokluk algılanamaz.
Kullar sıkılmaz ister, Rab’bim de verdikçe verir,
Kul zekâtını vermez, Rab’bim biraz daha verir…
Sonra ALLÂH(c. c.) alır ve aldıkça da alır.
Kul belki muhtaç kalır, diniyle baş başa kalır.
Vereni de alanı da, riyakâr kavrayamaz.
Demez mülkün sahibi o, doğruyu anlayamaz,
Kullara teşekkür et, ALLÂH(c. c.) ’tan bil ve şükret.
Şikâyette bulunma, Rab’bine tevekkül et.
Rab’binden gelenlere, minnet bilincinde ol.
Çevrende fedakâr ol, Rab’bine itaatkâr ol.
(2000)
