İyîlîk düşünürsün, engel koymak îsterler,
Anlatır îzah edersîn, tenkît etmek îsterler,
Rest çekmek te îstemem, kalbîm ayakaltında,
İkî çîft lâf ederîm, üzülürüm kırdığıma…
Samîmîyet yok oldu, îçîmîze çekîldîk,
Derdîmîzle gîzlendîk, yüzümüzü çevîrdîk,
Sahura mı kalktık ta, susmaya nîyet ettîk?
İftardan da öteye, ne güldük, ne dertleştîk.
Artık herkes susuyor, konuşmak ta îstemîyor,
Susmak olgunluk olmuş, bîr de töreleşîyor,
Anladım susulacak ve konuşulmayacak,
Dertler îçe atılacak, belkî de açılmayacak…
(1995)
