Din bize gereklidir, kulu aydınlatıyor,
Din ki en ileridir, dinsizce yaşanmıyor.
Din bize eğitimdir, geride kalınmıyor,
Din ki en ileridir, eğitimsiz olmuyor.
Din ruhun hocasıdır, kalbi ilgilendirir,
Yanılgıyı düzeltir, kulları sevindirir.
Kul yanılgıdan döner, nefisler onla söner,
Kullar hidayet bulur, tövbeyle Rab’be döner.
Din kestirmeden söyler bilimin içindedir,
Batıl hiç fark edemez, gafletin yerindedir.
Din kesindir ve nettir, mantık alsın, almasın,
Batıl delil peşinde, çamur at izi kalsın…
Din 2+2=4 der, batıl çıkarır, böler,
Kanunları yok sayar, 1’e, 2 der, 4 der.
Batıl nefsi eğlendirir, cehenneme götürür,
Çünkü cehennemliktir, hakikati öldürür,
Kul dinle bilgilenir, kâinat anlamlaşır,
ALLÂH(c. c.) ’ın büyüklüğü, din ile mana alır.
Şahsen dinsiz kalınmaz, dinsiz bırakılamaz,
Kâinat ki dine muhtaç, din ki ayıklanamaz.
İlelebet en geniş, din kulu bıktırmıyor,
Ne modası oluyor ne de geliştiriliyor.
Çünkü din açılıyor, zihinler okudukça,
Rab’bim aydınlatıyor, KUR’ÂN ‘a çıkıldıkça.
Din olmadan olmuyor, kesin mutlak bir huzur,
Kul İslam’da buluyor, MUHAMMED(s. a. v.) ’î bir huzur.
Din bedenlere uygun, ruhumuza endeksli,
İnsan için standart Rab’bimizden endeksli.
Din yaşımıza göre, ne yaşta olursan ol,
Din aklımıza göre, istersen de dahi ol.
Dindar kul diyemiyor, “Din bize yeterlidir.”
Veyahut da diyemez, “Din kula gereksizdir.”
Çocuk terbiyesinden, âlim seviyesine,
Profesör evinden, uzanır kürsüsüne.
Dinin seviyesinden, ileri gidilemez,
Din Rab’bini buldurur, ileri görülemez.
Din bilimin ruhudur, beden ruhsuz olamaz,
Din bilimden ayrılsa, bilimsiz yaşayamaz.
Kâfirdeki dinsizlik, sopsoğuk bir ölüdür,
Rab’binden hiç habersiz, bilgisi gömülüdür.
(2000)
